பங்கருக்குள் இருந்து ஒரு மூச்சுக்காற்று
கனரக பீரங்கிகள்போல் அதிர்ந்து எழுகின்றன
பேச்சுக்கள்.
தலைக்குமேல் ’செல்’ போல் கூவிச் செல்கின்றன
அறிக்கைகள்.
’கிளஸ்தர்’ குண்டுகள் போல் சிதறி விழுகின்றன
உறுதி மொழிகள்.
கூத்தும் கரணமும்
இது ஒரு தேர்தல் காலம்;
இழப்பும் அவலமும்
எமக்கு யுத்தகாலம்.
நேற்றைய பேச்சு
இன்று இல்லை
இன்றைய உயிர்
நாளை இல்லை.
நாங்கள் இழப்பது
நீங்கள் பெறுவதற்கு
இழப்பதோ உயிர்கள்
பெறுவதோ வாக்குகள்.
போதும்!
எதிர்பார்த்து ஏமாந்து போவதிலும்
எதிர்கொண்டு எழுவதே மேல்.
– தம்பா
மாயா
நல்ல கவிதை.
ஆனால் வருத்தமாக இருக்கு
மக்களை மட்டும் நினைத்து….
Rohan
தமிழர் எப்பாடு பட்டும் போகட்டும். புலியை தூஷிக்க இது தான் நல்ல சந்தர்ப்பம். கூட கூட மக்கள் சாக புலி வசையை உசாராகப் பாடலாம். தமிழன்நிரந்தர அடிமையாகத் தான் இருக்க வேண்டும் அன்பது தான் சிலர் அவா.
நண்பன்
பொறுங்கோ , எல்லாம் முடிஞ்சதும் சனம் வாய் திறக்கும். இன்னமும் பித்து பிடிச்சுப் போய் சனம் நிக்குது. புலி மக்களை காத்தது என்டு கொண்டது வெளியில் வரயில்லை. இனி வரும். அப்ப இப்பவை விட அதிகமாக வாலை சுருட்ட வேண்டி வரும்.