ஜெயபாலன் த

புலிகளின் கோட்டையாக விளங்கிய கடைசி நகரான முல்லைத்தீவு நேற்று (ஜனவரி 25) கைப்பற்றப்பட்டதாக இராணுவத் தளபதி சரத்பொன்சேகா உத்தியோகபூர்வமாக அறிவித்தார். தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தை ஆயுட்காலக் குத்தகைக்கு எடுத்துக் கொண்ட வே பிரபாகரனின் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இலங்கை அரசிற்கும் இடையிலான யுத்தம் சில மாதங்களுக்கு முன்வரை சற்றும் எதிர்பாராத புதிய திருப்பு முனையில் வந்து நிற்கின்றது. இலங்கை அரச படைகள் புலிகளின் ஒவ்வொரு கட்டுப்பாட்டுப் பகுதியையும் தம்வசப்படுத்துவதை நேரடியாக அஞ்சல் செய்து வர கிறிக்கட் ஆட்டத்தில் ஓட்டங்களை குவிக்கும் குதுகலத்தைப் போல தெற்கில் ஜனாதிபதி மகிந்தவின் ஆளும்கட்சி பட்டாசுகள் கொழுத்தி குதூகலித்தது. புலம்பெயர் நாடுகளில் உள்ள புலியெதிர்பாளர்களும் மகிந்த அரசின் வெற்றிக் களிப்பில் தங்களை இணைத்துக் கொண்டனர். புலம்பெயர் நாடுகளிலுள்ள புலி ஆதரவாளர்களோ பணம் கட்டிய குதிரை (புலி) பின்வாங்குவதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாமல் செய்வதறியாது குழம்பிப் போயுள்ளனர்.

இதுவரை இராணுவம் கைப்பற்றிய விடுதலைப் புலிகளின் பிரதேசங்களில் இருந்த மக்கள் விரும்பியோ விரும்பாமலோ புலிகளுடைய திசையிலேயே செல்ல வேண்டியதாயிற்று. ‘Trapped and Mistreated : LTTE Abuses Against Civilians in the Vanni’ என்ற தலைப்பில் நியுயோர்க்கை தளமாகக் கொண்டு இயங்கும் மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பு அமைப்பு யுத்தத்தில் பின்னடையும் விடுதலைப் புலிகள் வன்னி மக்களை ஆபத்தான யுத்த சூழலுக்குள் பலாத்காரமாக தடுத்து வைத்திருப்பதாகக் குற்றம்சாட்டியுள்ளது. ‘In research conducted by Human Rights Watch in Sri Lanka from October through December 2008 — including 35 interviews with eyewitnesses and humanitarian aid workers working in the north — we found extensive evidence of ongoing LTTE forced recruitment of civilians, widespread use of abusive forced labor, and improper and unjustified restrictions on civilians’ freedom of movement.” என்று மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பு அமைப்பு ஜனவரி 9ல் வெளியிட்ட 21 பக்க அறிக்கையில் தெரிவித்து உள்ளது.

ஜனவரி 21ல் முல்லைத்தீவில் உள்ள தேவிபுரம் உடையார்கட்டு சுகந்திரபுரம் சுகந்திரபுரம் கொலனி சுகந்திரபுரம் மத்தி கைவேலி வடக்கு இருட்டு மடு போன்ற இடங்களை பாதுகாப்பு வலயங்களாக இலங்கை அரச படைகள் அறிவித்து இருந்தன. அடுத்த 48 மணி நேரத்தில் மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பு அமைப்பு விடுத்த அறிக்கையில் யுத்த பிரதேசங்களில் இருந்து தப்பி வரும் தமிழ் மக்களுக்காக அமைக்கப்பட்ட நலவாழ்வு நிலையங்களை சிறைக் கூடங்களை இயக்குவது போல் இலங்கை இராணுவத்தினர் நடத்துவதாக குற்றம்சாட்டியுள்ளது. அரசாங்கம் யுஎன் மற்றும் சர்வதேச உதிவி அமைப்புகளை வெளியேற்றியதால் யுத்த பிரதேசத்தில் உள்ளவர்களுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட உதவியே கிடைப்பதாக மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பு அமைப்பின் ஆசிய பிரிவு இயக்குநர் பிராட் அடம்ஸ் தெரிவித்து உள்ளார்.

எந்த மக்களுக்கு விடுதலையைப் பெற்றுக் கொடுக்கப் போவதாக கூறி ஏட்டிக்குப் போட்டியாக இந்த யுத்தத்தை நடத்துகிறார்களோ அந்த மக்கள் பற்றி இலங்கை அரசாங்கமும் விடுதலைப் புலிகளும் கவனத்தில் கொள்ளவில்லை. தொடர்ச்சியான யுத்த சூழலுக்குள் 200000 – 300000 மக்கள் தடுத்து வைக்கப்பட்டு உள்ளனர். தற்போது அவ்வளவு மக்களும் ஒரு குறுகிய பிரதேசத்தினுள் செறிவாகிப் போயுள்ளனர். 200000 – 300000 வைத்துக் கொண்டு புலியும் – சிங்கமும் யுத்தத்தில் இறங்கி உள்ளனர். கடந்த நான்கு வாரங்களாக இப்பிரதேசத்தில் இடம்பெறும் தாக்குதல்களால் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பொது மக்கள் கொல்லப்பட்டு உள்ளனர். இம்மக்கள் மத்தியில் இந்த யுத்தத்தை நடத்துவது மிகப்பெரும் மனித அவலத்தை ஏற்படுத்தும் என்ற அச்சத்தை ஏற்படுத்தி உள்ளது.

”As the LTTE has lost ground to advancing government forces, civilians have been squeezed into a shrinking conflict zone. The encroaching fighting has placed their lives increasingly in danger. Many spend their day under the constant sound of nearby small-arms fire, shelling, and bombing. Because of a near total government ban on access by humanitarian agencies and the media, the suffering of the civilian population of the Vanni receives scant attention outside Sri Lanka.” என மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பு அமைப்பு இம்மக்களின் வாழ்நிலையை விபரித்து உள்ளது.

இந்த 200000 – 300000 மக்கள் பற்றிய கவனத்திலும் பார்க்க இந்த யுத்தத்தின் வெற்றி தோல்வி பற்றிய ஆராய்ச்சிகளும் கல்மடு குளக்கட்டு உடைப்பின் இராணுவ முக்கியத்துவமும் பற்றியே கவனம் உள்ளது.

தமிழ் மக்களின் விடுதலைக்காக போராடுவதாகப் புறப்பட்ட புலிகள், தங்களது பாதுகாப்பு அரணாக வன்னி மக்களை பயன்படுத்த முனைகிறார்கள் என்ற குற்றச்சாட்டை முற்றாக மறுத்துவிட முடியாது. மக்களது இழப்புகளை அரசியலாக்கும் புலிகளின் மூன்றாம்தர அரசியல் பிரச்சாரம் ஒன்றும் புதிய விடயமல்ல. அதேசமயம் அந்த மக்கள் இலங்கை இராணுவத்தினர் மீது கொண்டுள்ள அச்சமும் கடந்தகால நிகழ்வுகளும் ‘தெரியாத பேயிலும் பார்க்க தெரிந்த பேய் மேலானது’ என்று எண்ணத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கும். மேலும் இந்த மக்கள் நீண்ட காலம் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் இருந்தவர்கள். விரும்பியோ விரும்பாமலோ அவர்களுடன் தொடர்புபட்டவர்கள். அவர்களுடைய உறவுகள் கட்டாய இராணுவப் பயிற்சி கட்டாய உழைப்பு ஆகியவற்றில் ஈடுபடுத்தப்பட்டு இருப்பார்கள். இவற்றை அரசபடைகள் எவ்வாறு கையாள்வார்கள் என்ற அச்சம் நியாயமானது.

மேலும் பரிதவிக்கும் மக்களை போரில் ஈடுபட்டு இருக்கும் இராணுவத்தின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் விடுவது மனிதாபிமானமற்ற செயல். சர்வதேச உதவி அமைப்புகளின் கட்டுப்பாட்டில் பாதுகாப்பு வலயங்கள் உருவாக்கப்பட்டால் அவற்றை நோக்கி மக்கள் வருவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம் இருக்கும். இராணுவக் கட்டுப்பாட்டில் மக்களுக்கான பாதுகாப்பு வலயங்கள் அமைப்பதென்பது யதார்த்தமற்றது.

எந்தவொரு இராணுவ வெற்றியும் நிரந்தரமானதல்ல. இது புலிகளும் இலங்கை இராணுவமும் உணர மறுக்கின்ற உண்மை. இன்று இராணுவத்தின் கை ஓங்கியுள்ளது. விடுதலைப் புலிகளின் கடைசிக் கோட்டையான முல்லைத் தீவையும் கைப்பற்றியது விடுதலைப் புலிகளின் இராணுவ நடவடிக்கைகளுக்கு வைக்கப்பட்ட முற்றுப் புள்ளியல்ல. விடுதலைப் புலிகளால் அதன் முளையிலேயே அழிக்கப்பட்ட இயக்கங்கள் இரு சகாப்தங்களைக் கடந்தும் இன்றுவரை இயங்குகின்றன. அப்படி இருக்கையில் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிகளை தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வருவதன் மூலம் புலிகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்துவிட முடியாது.

புலிகளுக்கும் இலங்கை அரச படைகளுக்குமான இந்த யுத்தத்தில் இலங்கை அரச படைகளை மரபுவழி இராணுவமாக புலிகளால் எதிர்கொள்ள முடியவில்லை என்பது உண்மையே. ஹமாஸ் ஹிஸ்புல்லா போன்ற அமைப்புகளால் இஸ்ரேலை எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. தலிபானால் அமெரிக்க மற்றும் நேசநாட்டு படைகளை எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. அதேசமயம் இஸ்ரேலாலும் அமெரிக்காவாலும் யுத்தத்தை வெல்லவும் முடியவில்லை. இதுவே இலங்கைக்கும் பொருந்தும். இன்னுமொரு ஆப்கானிஸ்தானையும் இன்னுமொரு ஈராக்கையும் இலங்கையில் உருவாக்கும் இராணுவ பலம் புலிகளுக்கு நிச்சயம் உண்டு. புலிகள் புதிய அத்தியாயம் ஒன்றை ஆரம்பிக்கத் தயாராகிவிட்டார்கள் என்பதனையே இந்த யுத்தத்தின் போக்கு காட்டுகிறது.

ரெலோ அழிக்கபட்டபோதும் சரி கருணா குழு அழிக்கப்பட்ட போதும் சரி அவ்வமைப்புகளின் வேறு  வேறு மட்டத் தலைமைகள் அழிக்கப்பட்டன. கட்டளைக் கட்டமைப்பு தகர்க்கப்பட்ட அவற்றின் உறுப்பினர்கள் சிதறி வெளியேறினர். உறுப்பினர்கள் பலர் கொல்லப்பட்டனர். ஆயுதங்கள் கைப்பற்றப்பட்டன. இலங்கை அரசாங்கத்தின் இந்த விடுதலைப் புலிகளை அழிக்கும் யுத்தத்தில் இவையெதுவுமே நடைபெறவில்லை. இலங்கை அரச படைகளுக்கும் புலிகளுக்குமான இந்த யுத்தம் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட அளவிலேயெ இடம்பெற்று உள்ளது. யுத்தத்தின் பிற்பகுதிகளில் அங்குமிங்குமாக சிறு தாக்குதல்களே இடம்பெற்று இருந்தது. புலிகள் ஒவ்வொரு பிரதேசமாக மிகவும் நிதானமாக தங்கள் ஆயுத தளபாடங்களுடன் திட்டமிட்ட முறையில் பின்வாங்கி உள்ளனர். தமது பக்கத்தில் ஏற்படக் கூடிய உயிரிழப்புகளையும் தவிர்த்து உள்ளனர். குறிப்பிட்டு சொல்லக் கூடிய வகையில் புலிகளின் முக்கிய உறுப்பினர்கள் தளபதிகள் யாரும் உயிரிழக்கவும் இல்லை. சரணடையவும் இல்லை. புலிகளின் பங்கர்களைத் தவிர ஆயுத தளபாடங்கள் கைப்பற்றப்படவும் இல்லை. புலிகளின் கட்டளை அமைப்பு சீர்குலையவும் இல்லை. நிதானமாக தங்களின் ஆயுத தளபாடங்களுடன் பின் வாங்கி உள்ளனர். இலங்கை அரசாங்கம் புலிகளிடம் இருந்த கட்டுப்பாட்டுப் பிரதேசங்களை புலிகள் பின்வாங்கிச் செல்ல தன் வசப்படுத்தி உள்ளது. புலிகளின் இறுக்கமான கட்டமைப்பில் இந்த யுத்தம் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியதாகக் கொள்ள முடியாது.

புலிகளின் மற்றுமொரு உறங்கு நிலைக் காலமாக இது அமைந்தால் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை. இந்த உறக்கம் இலங்கையின் வனப் பிரதேசங்களிலோ பணத்தால் எதனையும் வாங்கும் ஒரு நாட்டிலோ அல்லது சர்வதேச நாடுகளின் கொடிகள் பறக்கும் புலிகளின் கப்பல்களில் சர்வதேச கடலிலோ அல்லது இவை எல்லாவற்றிலுமாகவோ இருக்கலாம். இந்த உறங்கு காலத்தின் காலம் வே பிரபாகரனுக்கே வெளிச்சம். இந்த உறங்கு காலம் சில வாரங்களாகவோ அல்லது சில மாதங்களாகவோ இருக்கலாம். ஆனால் புலிகள் தங்கள் இருப்பை தெரியப்படுத்துவார்கள்.

புலிகள் தமிழ் மக்களது அரசியல் உரிமையை வென்றெடுக்கும் அரசியல் பலத்தை என்றைக்குமே கொண்டிருக்கவில்லை. அவர்களுடைய வரட்டுத்தனமான இராணுவப் போக்குக்கு கிடைத்த மிகப்பெரும் அடி இந்த யுத்தம். ஆனால் இந்த இராணுவக் கண்ணோட்டத்திற்கு வெளியே வரக்கூடிய ஆற்றல் வே பிரபாகரனுக்கு உண்டா என்பது சந்தேகமே. அப்படி ஒன்று நடந்தால் அது ‘தொப்பிக்குள் இருந்து முயல்’ எடுப்பதற்கு ஒத்ததாக இருக்கும்.

இந்த யுத்தத்தில் தீவிர ஆர்வம்காட்டும் ஜனாதிபதி மகிந்த நாட்டின் இந்நிலைக்கு காரணமான இன முரண்பாட்டிற்கான அரசியல் தீர்வு பற்றி எதுவுமே குறிப்பிடவில்லை. தன்னிடம் சரணாகதி அடைந்துள்ள கிழக்கின் முதல்வரையே ஜனாதிபதியால் திருப்திப்படுத்த முடியவில்லை. அப்படி இருக்கையில் இந்த யுத்தத்தால புலிகளை வென்று தமிழ் மக்களுக்கு ஜனநாயகக் காற்றை சுவாசிக்க வைக்கப் போவதாகக் கூறும் வாய்ச்சவடால்கள் தமிழ் மக்களிடம் செல்லாது. புலிகளுக்கு எதிரான யுத்தத்தில் உண்மையிலேயே வெல்வதாக இருந்தால் முதல் தமிழ் மக்களின் உள்ளங்களை வெற்றி கொள்ள வேண்டும். அதற்கு தமிழ் மக்களின் அரசியல் உரிமைகள் உறுதிப்படுத்தப்பட வேண்டும். அதனைச் செய்யாத வரை அது புலிகளுக்கு விளைநிலமாகவே இருக்கும்.

Related Articles:

தவறிப் போகும் பிரபாவின் தலைமை : த ஜெயபாலன்

2008ல் சொல்ல என்ன இருக்கிறது? : த ஜெயபாலன்

யுத்தத்தை நிறுத்துங்கள்!! வன்னி மக்களை விடுவியுங்கள்!!! – ஈஸ்ற்ஹாம் பிரதான வீதியில் ‘வேட்டையாடு விளையாடு’ : த ஜெயபாலன்

விடுதலைப் புலிகள் செலுத்தும் யுத்தத்தின் விலை : த ஜெயபாலன்

தற்போதைய யுத்தத்தின் முன்னரங்க நிலையாக இருந்த விஸ்வமடு பகுதியில் உள்ள கல்மடு குளக்கட்டு இன்று (ஜனவரி 24) காலை குண்டு வைத்து தகர்க்ப்பட்டு உள்ளது. இந்த தாக்குதலால் குளக்கட்டு உடைக்கப்பட்டு விஸ்வமடு, தர்மபுரம், இராமநாதபுரம் பகுதிகள் வெள்ளத்தில் முழ்கியுள்ளதாக இலங்கை பாதுகாப்பு அமைச்சு தெரிவித்து உள்ளது. ஏ35 பரந்தன் – முல்லைத்தீவு வீதியில் கல்மடு நெத்தலியாறு பகுதிகளில் நேற்று முதல் (ஜனவரி 23) விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இலங்கை இராணுவத்திற்கும் பாரிய மோதல் நடைபெற்று வந்தது. அதன் ஒரு கட்டமாக இராணுவ முன்னேற்றத்தை தடுக்கும் வகையில் விடுதலைப் புலிகள் கல்மடுக் குளக்கட்டை குண்டு வைத்து தகர்த்து உள்ளனர்.

பாரிய குண்டு வெடிப்பைத் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட கட்டுடைத்து பாய்ந்த வெள்ளத்தால் பாரிய உயிரிழப்புகள் ஏற்பட்டு இருக்கலாம் என்று சந்தேகிக்கப்படுகிறது. இப்பகுதிகளில் உள்ள மக்கள் பெரும்பாலும் ஏற்கனவே இடம்பெயர்ந்து விட்டதாகவும் இராணுவத்தினருக்கெ இந்த உயிரிழப்பு ஏற்பட்டு உள்ளதாகவும் உறுதிப்படுத்தப்படாத செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன. இந்த மினி சுனாமியில் இடம்பெயராத தமிழ் மக்களும் அகப்பட்டுக் கொண்டதாக இலங்கை பாதுகாப்பு அமைச்சு தெரிவிக்கிறது.

யுத்தத்தில் பின்னடையும் விடுதலைப் புலிகள் மேற்கொண்டுள்ள மனிதாபிமானமற்ற செயல் இதுவென்றும் அவர்கள் உயிர்களுக்கு குறைந்தபட்ச மரியாதையையும் வழங்கவில்லை என்றும் இலங்கை பாதுகாப்பு அமைச்சகம் வெளியிட்டு உள்ள செய்திக் குறிப்பில் தெரிவித்து உள்ளது.

விடுதலைப் புலிகள் இத்தாக்குதல் பற்றி உத்தியோகபூர்வமான அறிவிப்பு எதனையும் வெளியிடவில்லை.

பிரித்தானியாவில் இருந்து அரசியல் தஞ்சம் நிராகரிக்கப்பட்ட தமிழர்களை தொகையாகத் திருப்பி அனுப்ப பிரித்தானிய அரசு முற்பட்டு உள்ளது. ஏற்கனவே இலங்கை அரசாங்கத்துடன் செய்து கொள்ளப்பட்ட உடன்பாட்டின்படி தற்போது இலங்கைக்கு திருப்பி அனுப்பப்படுவதனை பிரித்தானிய உள்துறை அமைச்சு முடுக்கிவிட்டு உள்ளது. இதன் முதற்கட்டமாக ஜனவரி 15 அன்று 50 பேர் வரை விசேடமாக பதிவு செய்யப்பட்ட விமானத்தில் இலங்கைக்கு அனுப்பப்பட்டு உள்ளனர்.

இது தொடர்பாகவும் பிரித்தானியாவில் அரசியல் தஞ்சம் தொடர்பான விரிவான கட்டுரையும் விரைவில் வெளிவரும். அதற்கு முன்னதாக சட்டவல்லுனர் அருண் கனநாதன் அரசியல் தஞ்சம் தொடர்பான தேசம்நெற் வாசகர்களின் கேள்விக்கு பதிலளிக்க கேள்விகளுக்கு முன் வந்து உள்ளார். அரசியல் தஞ்சம் தொடர்பான உங்கள் கேள்விகளை கருத்துக் களம் பகுதியில் பதிவு செய்யவும்.

Related News:

அரசியல் தஞ்சம் மறுக்கப்பட்ட மறக்கப்பட்ட மக்கள் – ஒரு பார்வை : த ஜெயபாலன்

பிரித்தானியவின் தஞ்சம் வழங்கும் செயன்முறை (asylum system) மனிதத் தன்மையற்றது

‘Who killed Lasantha? Mahinda Rajaparksa’s government killed Lasantha’ –  ‘யார் லசந்தாவைக் கொன்றது? மகிந்த அரசே கொன்றது’ என்று இலங்கைத் தூதரகத்தின் முன்னால் ஓங்கி ஒலிக்கப்பட்டது. சண்டே லீடர் ஆசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலையைக் கண்டித்து ஜனவரி 16 மாலை 4:30 மணிக்கு இலங்கை உயர்ஸ்தானிகர் அலுவலகம் முன்பாக  இடம்பெற்ற கண்டனப் போராட்டத்திலேயே இலங்கை அரசின் மீதான கடுமையான கண்டனம் ஓங்கி ஒலிக்கப்பட்டது. இக்கண்டனப் போராட்டத்தை தேசம்நெற், கொமிற்றி போர் வேக்கர்ஸ் இன்ரநசனல், எக்சைல் ஜேர்னலிஸ்ட் நெற்வேர்க் ஆகியன இணைந்து ஏற்பாடு செய்திருந்தன. ஜனவரி 15 பிரித்தானியப் பிரதமரின் அலுவலகத்திற்கு முன்பாக ஊடகவியலாளர்கள் கண்டனப் போராட்டம் ஒன்றை நடத்தியதும் குறிப்பிடத்தக்கது. இப்போராட்டத்திற்கும் தேசம்நெற் தனது முழுமையான ஆதரவை வழங்கி இருந்தது தெரிந்ததே.

சண்டே லீடர் அசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்கா உட்பட இலங்கையில் இடம்பெற்ற ஊடகவியலாளர்களின் படுகொலை தொடர்பாக சுயாதீன விசாரணைகள் நடத்தப்பட வேண்டும்! ஊடக சுதந்திரம் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும்! யுத்தம் நிறுத்தப்பட வேண்டும்! தமிழ் சிங்கள் முஸ்லிம் மலையக மக்கள் கொல்லப்படுவது நிறுத்தப்பட வேண்டும்! சாதாரண மக்களும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படும் வகையில் சமாதானப் பேச்சுக்கள் ஆரம்பிக்கப்பட வேண்டும்! ஏனைய சிறுபான்மை இனங்களின் உரிமைகள் பாதுகாக்கப்பட்டு தமிழ் மக்களின் சுயநிர்ணய உரிமை அங்கிகரிக்கப்பட வேண்டும்! என்பவற்றை முன் வைத்து இப்போராட்டம் நடாத்தப்பட்டது. இக்கண்டனப் போராட்டத்தில் தமிழர்கள் அல்லாத பெரும்பான்மையினத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் பலரும் கலந்துகொண்டு இலங்கை அரசின் ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிரான தங்கள் குரல்களை ஓங்கி ஒலித்தனர்.

இந்த ஆர்ப்பாட்டத்திற்கு இனங்களுக்கு இடையேயான நீதிக்கும் சமத்துவத்திற்குமான அமைப்பினரும் கலந்துகொண்டு தங்கள் ஆதரவை வழங்கி இருந்தனர். ‘நாங்கள் இலங்கை ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்சவின் லண்டன் விஜயத்தைக் கண்டித்து இடம்பெற்ற போராட்டத்திற்கு தயாரிக்கப்பட்ட பதாகைகளை இப்போராட்டத்திற்கும் எடுத்து வந்தோம். அன்றும் சரி இன்றும் சரி மகிந்த அரசு தனது பாசிசப் போக்கிலேயே சென்று கொண்டிருக்கிறது’ என்று அவ்வமைப்பின் உறுப்பினர் சபா நாவலன் தெரிவித்தார். ‘ஆறு மாதங்களுக்கு முன் அந்த வசனங்களை எழுதும் போதிருந்த மகிந்த அரசின் ஒடுக்குமுறைகள் இன்னும் இன்னும் மிகுதியாகிச் சென்று இன்று லசந்த போன்றவர்களின் கொலைகளில் முடிந்து உள்ளது என்று தெரிவித்தார் சபா நாவலன்.

எஸ்எல்டிஎப் அமைப்பினரும் இக்கண்டனப் போராட்டத்தில் கலந்துகொண்டனர். அங்கு வந்திருந்த எஸ்எல்டிஎப் முக்கியஸ்தர் ஒருவர் கொமிற்றி போர் வேக்கர்ஸ் இன்ரநசனலின் பனரை கழற்றி அநாகரீமாகச் செயற்பட்டதாக கொமிற்றி போர் வேக்கர்ஸ் இன்ரநசனல் அமைப்பின் ஆதரவாளர்கள் தெரிவித்தனர். இதனை சொலிடாரிற்றி போர் பீஸ் அமைப்பின் ஆதரவாளர் ஒருவரும் உறுதிப்படுத்தினார்.

‘Stop! War on Journalists’ என்ற பிரசுரமும் அங்கு விநியோகிக்கப்பட்டது. எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர் அமைப்பு, சுயாதீன ஊடக இயக்கம், சர்வதேச தமிழ் செய்தியாளர் ஒன்றியம், எக்சைல் ஜேர்னலிஸ்ட் நெற்வேக் ஆகிய அமைப்புகள் இப்பிரசுரத்தை வெளியிட்டு இருந்தன.

ஜனவரி 08  கொழும்பின் புறநகர்ப் பகுதியான தெகிவளை – அத்துருகிரிய வீதியில்  காலை 10:30 மணியளவில் சண்டே லீடர் பிரதம ஆசிரியர்லசந்த விக்கிரமதுங்க மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தப்பட்டது. இதில் கடுமையான காயமடைந்த அவர், களுபோவில மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டு சிகிச்சை பலனளிக்காத நிலையில் பிற்பகல் 2:00 மணியளவில் உயிரிழந்துள்ளார். அலுவலகம் நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்த போதே அடையாளம் தெரியாத நபர்களின் துப்பாக்கி சூட்டுக்கு இலக்கானதாக காவல்துறையினர் தெரிவித்தனர். கொழும்பில் இருந்து பிரதி புதன்கிழமை தோறும் வெளிவரும் “மோர்ணிங் லீடர்” வார ஏட்டின் ஆசிரியராகவும் லசந்த விக்கிரதுங்க இருந்தார்.

சண்டேலீடர் பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்ட கட்டுரைகள் மூலம் தனது நற்பெயருக்கு அபகீர்த்தி ஏற்பட்டதாகக் கூறி பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் கோதபாய ராஜபக்ச வழக்கு தாக்கல் செய்திருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது. ‘மிக்’ விமான கொள்வனவில் முறைகேடு இடம்பெற்றதாக அவதூறான செய்திகள் வெளியிட்டதால் தனக்கு பாரிய பாதிப்பு ஏற்பட்டதாகத் தெரிவித்திருந்த கோதபாய ராஜபக்ச லண்டே லிடர் வெளியீட்டாளர்களுக்கும் அதன் ஆசியிரயர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவுக்கும் எதிராக வழக்கு தொடுத்திருந்தார். அவ்வழக்கில் கோதாபய ராஜபக்ஷ பற்றிய செய்திகளை வெளியிடக் கூடாதென “சண்டே லீடர்’ பத்திரிகைக்கு கடந்த ஆண்டு டிசம்பர் நடுப்பகுதியில் நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டு இருந்தது.

இலங்கையில் கடந்த இரு தசாப்தங்களில், 50 க்கும் அதிகமான ஊடகவியலாளர்களும் கலைஞர்களும் நேரடியாக தமது கருத்துக்களுக்காக கொல்லப்பட்டமை ஆவணப்படுத்தப்பட்டு உள்ளதாக War of Words : Freedom of Expression in South Asia – May 2005 அறிக்கையில் Article 19 என்ற ஊடக உரிமைகளுக்கான அமைப்பு தெரிவித்து உள்ளது.

எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர் அமைப்பு நாடுகளை பத்திரிகைச் சுதந்திரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு வரிசைப்படுத்தியுள்ளது. 167 நாடுகளைக் கொண்ட 2005ம் ஆண்டு வரிசைப்படுத்தலில் இலங்கை 115வது இடத்தில் உள்ளமை இலங்கையில் ஊடகங்களின் நிலையை விளங்கிக் கொள்ள உதவும்.

லசந்த விக்கிரமதுங்க தனது படுகொலைக்கு இரு வாரங்களுக்கு உள்ளாகவே மற்றுமொரு ஊடகவியலாளரான சோனாலி சமரசிங்கவை இரண்டாம் திருமணம் செய்துகொண்டார். அண்மையில் சிறந்த ஊடகவியலாளருக்கான சர்வதேச விருது ஒன்றினை சோனாலி பெற்றிருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது. இலங்கை அரசுக்கு எதிரான லசந்தாவின் எழுத்துக்களுக்கு இவரும் உறுதுணையாக இருந்தவர். இவர் இன்றைய மகிந்த அரசின் கடுமையான விமர்சகர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

லசந்தவின் மரணம் இலங்கை ஊடகவியலாளர் மத்தியில் மிகுந்த அச்சத்தை ஏற்படுத்தி உள்ளது. லசந்தவின் படுகொலைக்கு 24 மணிநேரத்திற்கு முன் ஜனவரி 6 அன்று மகாராஜா நிறுவனத்தின் சிரச தொலைக்காட்சி தாக்குதலுக்கு உள்ளானது. மேலும் கடந்த ஆண்டு சண்டே லீடர் பத்திரிகை அலுவலகம் எரிக்கப்பட்டதும் தெரிந்ததே.

லசந்தாவின் கொலைக்கான சூத்திரதாரியாக மகிந்த அரசு நோக்கியே விரல்கள் நீள்கின்றன. ஆனால் அரசாங்கத்துக்கு அபகீர்த்தி ஏற்படுத்தக் கூடிய விதத்தில் செயற்படும் சக்திகளை சட்டத்தின் பிடிக்குள் கொண்டுவர உரிய நடவடிக்கைகளை எடுக்குமாறு ஜனாதிபதி மகிந்த ஜனவரி 14 அன்று அலரி மாளிகையில் தன்னைச் சந்தித்த சட்டத்தரணிகளைக் கேட்டுள்ளார். இலங்கையில் உள்ள ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட சட்டத்தரணிகள் அன்று ஜனாதிபதியைச் சந்தித்தனர். பயங்கரவாதத்தை தோற்கடிக்கும் இறுதிக் கட்டத்துக்கு படைத்தரப்பு முன்னேறிக் கொண்டிருக்கும் நிலையில் சில தீய சக்திகள் அரசுக்கு அபகீர்த்தியை ஏற்படுத்தும் சதித்திட்டத்தை மேற்கொண்டுள்ளதாக கூறியிருக்கும் ஜனாதிபதி எத்தகைய சவால்களுக்கும் முகங்கொடுக்ககூடிய பலம் அரசுக்கு இருப்பதாகவும்  மிரட்டல் தொனியில் குறிப்பிட்டு உள்ளார். இது மகிந்த அரசு தன் மீது வரும் விமர்சனங்களைத் எவ்வாறு திட்டமிட்ட முறையில் கையாளப் போகின்றது என்பதற்கு கட்டியம் கூறுவதாகவே உள்ளது.

சண்டே லீடர் ஆசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலையைக் கண்டித்து இன்று வெள்ளிக்கிழமை ஜனவரி 16 மாலை 4:30 மணிக்கு இலங்கை உயர்ஸ்தானிகர் அலுவலகம் முன்பாக கண்டனப் போராட்டம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு உள்ளது. இக்கண்டனப் போராட்டத்தை தேசம்நெற், கொமிற்றி போர் வேக்கர்ஸ் இன்ரநசனல், எக்சைல் ஜேர்னலிஸ்ட் நெற்வேர்க் ஆகியன இணைந்து ஏற்பாடு செய்துள்ளன. நேற்று ஜனவரி 15 பிரித்தானியப் பிரதமரின் அலுவலகத்திற்கு முன்பாக ஊடகவியலாளர்கள் கண்டனப் போராட்டம் ஒன்றை நடத்தியது குறிப்பிடத்தக்கது.

சண்டே லீடர் ஆசிரியர் லசந்தா விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலையைக் கண்டிக்கும் இந்தப் போராட்டத்தில்  தேசம்நெற் கட்டுரையாளர்கள் செய்தியாளர்கள் கருத்தாளர்கள் வாசகர்கள் கலந்துகொண்டு இலங்கை அரசின் ஊடக ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக குரல்கொடுக்க வேண்டும் என தேசம்நெற் கேட்டுக்கொள்கிறது.

லசந்த விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலை சர்வதேச கண்டனத்தை இலங்கை அரசுக்கு எதிராகத் திருப்பி உள்ளது. இலங்கையில் விடுதலைப் புலிகளின் மீதான தனது வெற்றிக்குள் லசந்தவின் படுகொலையை இலங்கை அரசு மறைக்க முற்பட்டாலும் அதனையும் மீறி சர்வதேச ஊடகங்களில் லசந்தவின் படுகொலையில் இலங்கை அரசை அம்பலப்படுத்தி உள்ளது.

Chronicle of a death foretold
The Economist Jan 15th 2009

As the Tamil Tigers face defeat, Sri Lanka’s freedoms are also under threat

He was a brave campaigning journalist. And like too many brave campaigning journalists in Sri Lanka, he is now dead. But at least from the grave he has left an eloquent warning to the government, led by a man he called “friend”, President Mahinda Rajapaksa: that as the army grinds relentlessly towards final triumph in a 25-year civil war, the very foundations of the democratic free society it should be fighting for are in jeopardy.

http://www.economist.com/opinion/displayStory.cfm?story_id=12932312&source=hptextfeature

‘We know who is behind my death’: Sri Lankan editor continues fight from grave
The Guardian, Jonathan Steele, Tuesday 13 January 2009

It is being called “the voice from the grave”, a remarkable and accusing article written by one of Sri Lanka’s best-known journalists and published days after he was murdered in a hail of gunfire.
In a 2,500 word editorial, Lasantha Wickrematunge foresees his own death, hints at the identity of the killers from within the ranks of Sri Lanka’s government, and lays out a gripping and detailed account of what he sees as his country’s descent into persecution of citizens and flouting of democracy.

http://www.guardian.co.uk/world/2009/jan/13/sri-lankan-journalist-sunday-leader

“Today is a day when one remains speechless. Maybe we should have spoken before this. Today it is too late. Today is a day when humanity has lost a major voice of truth. But he will live in his work.”
German ambassador Jurgen Weerth

Grievous blow to Sri Lankan media
BBC News – By Alastair Lawson, 8 January 2009
 
The murder of Sri Lankan newspaper editor Lasantha Wickramatunga highlights the claim often made by human rights groups that the country is one of the most dangerous places in the world for journalists to operate.

http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/south_asia/7817793.stm

Dying for Journalism: Lasantha Wickrematunge of Sri Lanka
TIME – By Jyoti Thottam / Colombo Thursday, Jan. 08, 2009

His death has galvanized the growing anger among the press and other civil-society groups in Sri Lanka about restrictions on free expression in the country and intimidation of the media.

http://www.time.com/time/world/article/0,8599,1870440,00.html

சண்டே லீடர் ஆசிரியரின் படுகொலையை தேசம்நெற் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது.
தேசம்நெற் 8 ஜனவரி 2009

இலங்கை அரசாங்கம் தொடர்பாகவும் தற்போது முன்னெடுக்கப்படும் யுத்தம் தொடர்பாகவும் மிகுந்த விமர்சனத்தைக் கொண்டிருந்த லசந்த விக்ரமதுங்கவின் படுகொலையை தேசம்நெற் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது. ஊடகவியலாளர்கள் மற்றும் ஊடகங்கள் மீதான தாக்குதல்கள் இலங்கையில் நாளாந்த நிகழ்வுகளாகி வருகின்றது. ஊடகவியலாளர்களுக்கு ஆபத்தான நாடுகளில் ஒன்றாக இலங்கையும் தற்போது உள்ளது என்பதை லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலை மீண்டும் ஒருமுறை நிரூபித்து உள்ளது.

http://thesamnet.co.uk/?p=6193

மேலுள்ளவை சண்டே லீடர் ஆசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலையை சர்வதேச ஊடகங்கள் எவ்வாறு நோக்குகின்றன என்பதைக் காட்டுகின்றது. லசந்த விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலை இலங்கையில் ஊடகங்களின் ஊடகவியலாளர்களின் நிலையை பிரதிபலித்து உள்ளது. ஊடகங்களுக்கும் ஊடகவியலாளர்களுக்கும் இலங்கை குறிப்பாக ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ச தலைமையிலான அரசு எவ்வளவு அபத்தானது என்பதனை தனது மரணத்திற்குப் பின்னும் தனது சமாதியில் இருந்து லசந்த விக்கிரமதுங்க நிரூபித்து உள்ளார்.

லசந்த விக்கிரமதுங்க படுகொலை செய்யப்பட்டு ஒரு வாரகாலத்தில் ஜனவரி 15 அன்று பிரித்தானிய பிரதமரின் அலுவலகத்திற்கு முன் அப்படுகொலையைக் கண்டிக்கும் கண்டனப் போராட்டம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. லண்டனில் உள்ள பெரும்பாலான தமிழ் ஊடகங்களைச் சார்ந்த ஊடகவியலாளர்கள் கலந்துகொண்டு தங்கள் சக ஊடகவியலாளனின் படுகொலையைக் கண்டித்தனர். ஒரு பேப்பர், லண்டன் குரல், லண்டன் உதயன், தீபம் பிபிசி, லண்டன் தமிழ் வானொலி, ரிபிசி, சண்றைஸ் வானொலி, தேசம்நெற் ஆகிய ஊடகங்களும் ஊடகவியலாளர்களும் உட்பட பலர் கலந்துகொண்டு இலங்கையின் ஊடக ஒடுக்கு முறைக்கு எதிரான கண்டணத்தை வெளிப்படுத்தினர்.

எக்சைல் ஜேர்னலிஸட் நெற்வேர், ரிபொட்டேர்ஸ் வித்அவுட் போர்டர்ஸ், இன்ரநசனல் பெடரேசன் ஒப் ஜேர்னலிஸ்ட், இன்ரநசனல் அசோசியேசன் போர் ரமிழ் ஜேர்னலிஸ்ட் ஆகியன இக்கண்டனப் போராட்டத்தை ஏற்பாடு செய்திருந்தன. தேசம்நெற் இப்போராட்டத்திற்கு தனது முழுமையான ஆதரவை வழங்கி இருந்தது.

இக்கண்டனப் போராட்டத்தில் கடந்த ஆண்டு காசாவில் தடுத்து வைக்கப்பட்டு இருந்த பிபிசி உலக செவை ஊடகவியலாளர் அலன் ஜோன்சனும் கலந்து கொண்டு லசந்த விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலையைக் கண்டித்து இருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது.

பல்லாயிரம் மைல்களுக்கு அப்பால் உயிராபத்தையும் பொருட்படுத்தாது தமது கடமையைச் செய்யும் சக ஊடகவியலாளர்களுக்கு தங்கள் தார்மீக ஆதரவை லண்டனில் வாழும் ஊடகவியலாளர்கள் வழங்கி இருந்தனர். கடுமையான குளிருக்கும் மத்தியில் இன மத பேதம் இன்றி வேறு வேறு சமூகங்களைச் சேர்ந்தவர்களும் பல்வேறு கருத்து முரண்பாடுகளை உடையவர்களும் கலந்துகொண்டு லசந்தவின் படுகொலையைக் கண்டித்தனர்.

ஊடக ஒடுக்கு முறைக்கு எதிரான இப்போராட்டங்கள் உண்மைகளை உறங்க வைக்கும் இலங்கை அரசின் முயற்சிகளுக்கு தடைக்கற்களாக அமையும்.

தமிழர்களின் புது வருடப் பிறப்பாகிய தைப்பொங்கல் லண்டன் ஈஸ்ற்ஹாம் பகுதியில் தெரு விளக்குகள் ஒளியூட்டப்பட்டு அமைதியான முறையில் நடைபெற்றது. ஐரோப்பாவில் தைப்பொங்கல் தினம் உத்தியோகபூர்வமாக கொண்டாடப்படும் ஒரே நகரம் லண்டன் ஈஸ்ற்ஹாம் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. நியூஹாம் துணை மேயர் கிறிஸ்ரைன் போல்டன் தெருவிளக்குகளுக்கு ஒளியூட்டி தமிழ் புதுவருடத்தை வரவேற்றார்.

2001 முதல் கடந்த எட்டு ஆண்டுகளாக தைப்பொங்கலையொட்டி வீதி விளக்குகளுக்கு ஒளியூட்டும் நிகழ்வு ஈஸ்ற்ஹாமில் இடம்பெற்று வருகிறது. இந்நிகழ்வில் மத வேறுபாடுகளைக் கடந்து இந்துக்கள் முஸ்லீம்கள் கிறிஸ்தவர்கள் என அனைவரும் பங்கேற்பது வழமை. இன்று இலங்கையில் நிகழும் யுத்த சூழல் காரணமாக இந்நிகழ்வு மிக எளிமையான முறையில் ஒழுங்கு படுத்தப்பட்டது.

ஈஸ்ற்ஹாம் ஹைஸ்ரிற் நோத்தில் இடம்பெற்ற இந்நிகழ்வில் துணைமேயருடன் கவுன்சிலர்கள் சிவிக் அம்பாசிடர் கவுன்சில் அலுவர்கள் மற்றும் பொது மக்களும் கலந்துகொண்டனர். நியூஹாம் கவுன்சிலுக்கு மூன்றாவது முறையாகவும் தெரிவு செய்யப்பட்ட கவுன்சிலர் போல் சத்தியநேசன் இந்நிகழ்வை கடந்த எட்டு ஆண்டுகளாக ஏற்பாடு செய்து வருகிறார்.

இன்று ஏற்றப்பட்ட இவ்வெளிச்சம் இலங்கையிலும் உலகிலும் சமாதானத்திற்கான வெளிச்சம் இந்த வெளிச்சம் நம்பிக்கையைக் கொடுக்கும் என்று குறிப்பிட்டார். பல்கலாச்சார மக்களும் வாழும் நியூஹாமில் தமிழர்களுடைய புது வருடத்தை குறிக்கும் இந்நிகழ்வு இடம்பெறுவது நியூஹாமிற்கு பெருமை சேர்க்கிறது என்று குறிப்பிட்ட போல் சத்தியநேசன் நியூஹாம் மக்களுடன் சேர்ந்தே முன்னேறுகிறது என்று குறிப்பிட்டார்.

துணை மேயர் கிறிஸ்ரின் போல்டன் பேசுகையில் இலங்கையில் நடைபெறும் யுத்தம் பற்றிய தனது வேதனையை வெளிப்படுத்தினார். துன்பங்கள் வந்தாலும் இவ்வாறான நிகழ்வுகள் இடம்பெறுவது அவசியம் என்பதனை அவர் சுட்டிக்காட்டினார்.

தை பிறந்தால் வழி பிறக்கும் என்பது தமிழ் மக்களுடைய ஒரு நம்பிக்கையாக இருந்து வந்தது. இதையொட்டி எண்பதுகளின் நடுப்பகுதிகளில் அடுத்த பொங்கலில் தமிழீழம் என்பது போன்ற கருத்துக்கள் தமிழீழ விடுதலை இயக்கங்களால் தமிழ் மக்கள் மத்தியில் திட்டமிட்டு பரப்பப்பட்டு இருந்தது. ஆனால் இன்று நிலைமை மறுதலையாகி விட்டது. தங்களுக்குள் முட்டி மோதிய தமிழீழ விடுதலை இயக்கங்கள் ஒன்றையொன்று அழித்துக்கொண்டு தங்களையும் அழித்துக் கொண்டன.

இன்று இலங்கைத் தமிழர்கள் தை பிறந்தாலும் சமாதானத்திற்கு ஏதும் வழி இருக்கா என்ற அங்கலாய்ப்புடனேயே உள்ளனர்.

ஜனவரி 8ல் படுகொலை செய்யப்பட்ட லசந்த விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலையைக் கண்டிக்கும் போராட்டம் பிரித்தானிய பிரதமரின் உத்தியோகபுர்வமான அலுவலகத்திற்கு முன்பாக ஜனவரி 15 அன்று நடைபெற ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு உள்ளது. மதியம் 2 மணி முதல் 4 மணி வரை இந்த போராட்டம் 10 டவுனிங் ஸ் ரீற் முன்பாக நடைபெறும். எக்ஸைல் ஜேர்னலிஸ்ட் நெற்வேக் ஏற்பாடு செய்யும் இந்தப் போராட்டத்திற்கு சர்வதேச ஊடகவியலாளர்களின் கூட்டமைப்பு எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர்கள் அமைப்பு என்பன தங்ளுடைய ஆதரவை வழங்கி உள்ளன.

சண்டே லீடர் ஆசிரியர் லசந்தா விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலையைக் கண்டிக்கும் இந்தப் போராட்டத்திற்கு தேசம்நெற் தனது முழுமையான ஆதரவை வழங்கி உள்ளது. தேசம்நெற் கட்டுரையாளர்கள் செய்தியாளர்கள் கருத்தாளர்கள் வாசகர்கள் இந்தப் போராட்டத்தில் கலந்துகொண்டு இலங்கை அரசின் ஊடக ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக குரல்கொடுக்க வேண்டும் என தேசம்நெற் கேட்டுக்கொள்கிறது.

லசந்தாவின் படுகொலையைக் கண்டிக்கும் இந்தப் போராட்டத்திற்கு சர்வதேச தமிழ் செய்தியாளர் ஒன்றியமும் தனது முழுமையான ஆதரவை வழங்கி உள்ளதாக அதன் தலைவி ஆனந்தி சூரியப்பிரகாசம் தெரிவித்தார். லசந்தாவின் படுகொலையைக் கண்டித்து சர்வதேச தமிழ் செய்தியாளர் ஒன்றியம் வெளியிட்டு உள்ள கண்டன அறிக்கையைக் கீழே காணலாம்.

மகிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கமும் அவருடைய சகபாடிகளும் அரச ஊடகங்களுமே இப்படுகொலைக்கு நேரடியாக பொறுப்பெடுக்க வேண்டும் என்று குற்றம்சாட்டியுள்ள எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர்கள் அமைப்பு “Sri Lanka has lost one of its more talented, courageous and iconoclastic journalists,”  என்று தெரிவித்து உள்ளது. லசந்தவின் படுகொலையைக் கண்டித்து எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர் அமைப்பு வெளியிட்டு உள்ள அறிக்கையில் ‘வடக்கில் விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிராகக் கிடைத்துள்ள இராணுவ வெற்றி அரசாங்கத்தை விமர்சிப்பவர்களை பயங்கரத்திற்கு உள்ளாக்கும் கொலைக் குழுக்களுக்கு பச்சை விளக்கை காட்டுவதாக இருக்கக் கூடாது’ என்றும் தெரிவித்து உள்ளது. அவ்வமைப்பு வெளியிட்டு உள்ள அறிக்கையை கீழே காணலாம்.

சண்டே லீடர் ஆசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் கொலையைக் கண்டித்து வெளியிடப்பட்ட சில அறிக்கைகள்:

Reporters Without Borders : Outrage at fatal shooting of newspaper editor in Colombo

Reporters Without Borders is outraged by the murder of Sunday Leader editor Lasantha Wickrematunga, who was shot dead by two men on a motorcycle as he drove to work this morning in Colombo.

“Sri Lanka has lost one of its more talented, courageous and iconoclastic journalists,” Reporters Without Borders said. “President Mahinda Rajapaksa, his associates and the government media are directly to blame because they incited hatred against him and allowed an outrageous level of impunity to develop as regards violence against the press. Sri Lanka’s image is badly sullied by this murder, which is an absolute scandal and must not go unpunished.”

The press freedom organisation added: “The military victories in the north against the Tamil Tigers rebels must not be seen as a green light for death squads to sow terror among government critics, including outspoken journalists. The international community must do everything possible to halt such a political vendetta.”

President Rajapaksa called Wickrematunga a “terrorist journalist” during an interview with a Reporters Without Borders representative in Colombo, last October.

This morning’s attack on Wickrematunga occurred in rush-hour traffic about 100 metres from an air force checkpoint near one of the capital’s airports. The two assailants smashed the window of his car with a steel bar before shooting him at close range in the head, chest and stomach. He was rushed to a Colombo hospital where he died a few hours later.

The Sunday Leader’s outspoken style and coverage of shady business deals meant that Wickrematunga was often the target of intimidation attempts and libel suits. The most recent lawsuit was brought by the president’s brother, Gotabhaya Rajapaksa, who got a court to ban the newspaper from mentioning him for several weeks.

Lasantha Wickrematunga, who was also a lawyer, told Reporters Without Borders in an interview that his aim as a journalist was to “denounce the greed and lies of the powerful.” His newspaper specialised in sensational investigative reporting of corruption and abuse of authority in Sri Lanka.

The printing press of the Sunday Leader media group (Leader Publications), which is located in a high security area near Colombo, was destroyed in an arson attack by a group of gunmen in November 2007. Wickrematunga told Reporters Without Borders at the time the attack was “a commando operation supported by the government.” The police did not carry out a proper investigation.

Sri Lanka was ranked 165th out of 173 countries in the Reporters Without Borders 2008 press freedom index. This was the lowest ranking of any democratic country. Two journalists were killed in Sri Lanka in 2008 and two others, J. S. Tissanayagam and Vettivel Jasikaran, are currently in prison.

International Association of Tamil Journalists : Condemns the assassination of Lasantha

The International Association of Tamil Journalists vehemently condemns the assassination of Lasantha Wickrematunga, the chief editor of ‘Sunday Leader’ news paper. Lasantha was shot at close range, in Ratmalana, on his way to work. The incident happened in broad daylight on a busy road with scores of people including Policemen watching. The attack comes few days after President Rajepakse took over the media ministry. Two days ago, a privately-owned MTV television station was attacked and set on fire and it follows several incidents of harassment and threats of journalists in Sri Lanka that have occurred over recent months.

Although no group has claimed responsibility for the crime, it is believed to be carried by gunmen loyal to the Sri Lankan government. In the past, the Sri Lankan president himself warned Wickrematunga for being critical of his Government.

Since the President Rajapakse sworn in 2005, there a several media personnel of Tamil origin have been killed and some journalists are continuously detained without legal action.

International Association of Tamil Journalists supports its affiliates in Sri Lanka in condemning the murder of Wickrematunga and in calling upon international community and fellow journalist associations to put the pressure on Sri Lankan government to stop the violence and to institute proper investigation.

Committee to Protect Journalists : Diplomatic pressure needed to protect journalists

With today’s murder of the editor-in-chief of the The Sunday Leader newspaper, the Committee to Protect Journalists called on concerned ambassadors in Colombo to weigh in forcefully and immediately with President Mahinda Rajapaksa to put an end to the attacks raining down on Sri Lanka’s media.

Editor Lasantha Wickramatunga was a prominent senior Sri Lankan journalist known for his critical reporting on the government. A source in Sri Lanka who insisted on anonymity out of fear for his safety told CPJ that Wickramatunga was shot repeatedly with an automatic pistol equipped with a silencer while driving to work in the Colombo suburb of Attidiya. His assailants bashed in the window of the car before shooting him in the chest and head, according to colleagues and local and international news reports. He was pronounced dead shortly after 2 p.m. in Colombo, after three hours of emergency surgery.

This morning’s killing follows the January 6 early morning assault by about 15 masked gunmen on Maharaja TV (MTV) studios outside Colombo. Earlier, some state media had called the station “unpatriotic” for its coverage of the war with the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE). CPJ called for an impartial parliamentary inquiry into the attack, saying the government has been a prime suspect in attacks on journalists in the past. Rajapaksa has condemned today’s killing as well as the attack on MTV.

“The sheer brutality of the attacks in recent days is a clear indicator of how the war on the Sri Lankan media has moved far beyond the use of threats, intimidation, legal harassment, and sporadic violence to curb the media,” said Bob Dietz, CPJ’s Asia program coordinator. “The assassination of Lasantha Wickramatunga signals that the government is unable or unwilling to protect the country’s journalists who dare to report critically. The international community in Colombo must act quickly to bring pressure on President Rajapaksa to reverse this murderous trend.”

The Sunday Leader is well known for being critical of Rajapaksa’s government. In a recent editorial, the paper accused the president of stepping up the war with the secessionist LTTE in order to stay in power.

International Federation of Journalists (IFJ): IFJ Pays Tribute to Campaigning Editor Killed by Assassins in Sri Lanka

The International Federation of Journalists (IFJ) expressed shock at the murder of Lasantha Wickramatunga, one of South Asia’s leading journalists and press freedom campaigners, who was shot dead yesterday in a targeted assassination.

Lasantha, editor in chief of the Sunday Leader in Sri Lanka, was shot after has car was ambushed by two assassins on motorcycles. They blocked his car, used crowbars to smash the windows and shot him at a busy intersection in Colombo as he was driving to work.

Sri Lankan president Mahindra Rajapaksa reacted sharply to the murder and suggested that it may be part of a conspiracy to discredit his government.

“This brutal attack and murder of a great fighter for press freedom strikes at the heart of democracy,” said Aidan White, IFJ General Secretary. “We welcome the President’s concern, but given the history of personal attacks that Lasantha and his newspaper group have suffered at the hands of the authorities it is impossible to ignore the fact that the government bears some responsibility for creating the climate that led to this outrage.”

In October last year Lasantha met with an international mission of IFJ members. At the time he was in combative action successfully mobilising public support against Sri Lankan government attempts to grab sweeping powers of cancelling broadcast licences and censorship over the content of news channels.

“Lasantha was a steadfast opponent of every threat to press freedom,” said White. “Even when other media kept their silence, he would speak out, often as a lone voice. He showed inspiring courage and conviction to all.”

In May 2000, the government of Chandrika Kumaratunga closed down the Sunday Leader after military setbacks in the war against Tamil insurgents in the north of the country. Lasantha fought the closure and secured a court victory striking down law allowing government to curb the media.

Later that year Lasantha was sentenced to a suspended term of two years imprisonment on charges of “criminal defamation” against the president over a Sunday Leader article that accused the president of not delivering on election campaign pledges.

In June 2006, the Sunday Leader accused the governor of the Sri Lankan central bank of blocking investigations into a pyramid savings scheme. The newspaper was raided by tax authorities early in 2007 and the reporter responsible was summoned for interrogation in May 2007.

Later that year Lasantha was in court defending another reporter with the Sunday Leader who was detained on charges of extortion after publishing a story exposing expenses irregularities involving a minister’s wife and in November 2007, the printing press and other facilities of the Sunday Leader were damaged in an arson attack that Lasantha said resembled a “commando action.”

“This unrivalled record of duty and service speaks for itself,” said White. “Sri Lankan journalists and society at large owe a great debt to a man who always stood up for democracy and freedom.”

The IFJ fears that attacks on critical voices in media may increase following the Sri Lankan government’s recent military successes against Tamil Tiger fighters. On January 6, the studios and transmission facilities of the network Sirasa TV were attacked by armed men. This raid followed a series of attacks on the channel’s coverage by officials in the Sri Lankan government and state-owned media.

“A climate of triumphalism can be toxic for press freedom,” said White.  “This is why we welcome the initiative of some political parties in Sri Lanka to hold a wide-ranging public debate on current threats to media freedom.”

The IFJ says civil society and the media community in Sri Lanka should unite to agree an action plan to end the culture of impunity for attacks on media staff. “This latest tragedy underscores why the safety of journalists must become a top priority,” said White.

தேசம்நெற் : சண்டே லீடர் ஆசிரியரின் படுகொலையை தேசம்நெற் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது.

இலங்கை அரசாங்கம் தொடர்பாகவும் தற்போது முன்னெடுக்கப்படும் யுத்தம் தொடர்பாகவும் மிகுந்த விமர்சனத்தைக் கொண்டிருந்த லசந்த விக்ரமதுங்கவின் படுகொலையை தேசம்நெற் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது. ஊடகவியலாளர்கள் மற்றும் ஊடகங்கள் மீதான தாக்குதல்கள் இலங்கையில் நாளாந்த நிகழ்வுகளாகி வருகின்றது. ஊடகவியலாளர்களுக்கு ஆபத்தான நாடுகளில் ஒன்றாக இலங்கையும் தற்போது உள்ளது என்பதை லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலை மீண்டும் ஒருமுறை நிரூபித்து உள்ளது.

இன்று காலை துப்பாக்கிச் சூட்டிற்கு இலக்காகி படுகாயமடைந்து களுபோவில வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்த சண்டே லீடரின் பிரதம ஆசிரியர் லசந்த விக்ரமதுங்க பி.பகல. 2 மணியளவில் மரணமடைந்தார்.

கொழும்பின் புறநகர்ப் பகுதியான தெகிவளை – அத்துருகிரிய வீதியில் இன்று வியாழக்கிழமை காலை 10:30 மணியளவில் லசந்த விக்கிரமதுங்க மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தப்பட்டுள்ளது. இதில் கடுமையான காயமடைந்த அவர், களுபோவில மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டு சிகிச்சை பலனளிக்காத நிலையில் இன்று பிற்பகல் 2:00 மணியளவில் உயிரிழந்துள்ளார்.

அலுவலகம் நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்தபோதே அடையாளம் தெரியாத நபர்களின் துப்பாக்கி சூட்டுக்கு இலக்கானதாக காவல்துறையினர் தெரிவித்தனர். கொழும்பில் இருந்து பிரதி புதன்கிழமை தோறும் வெளிவரும் “மோர்ணிங் லீடர்” வார ஏட்டின் ஆசிரியராகவும் லசந்த விக்கிரதுங்க உள்ளார்.

சண்டேலீடர் பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்ட கட்டுரைகள் மூலம் தனது நற்பெயருக்கு அபகீர்த்தி ஏற்பட்டதாகக் கூறி பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் கோதபாய ராஜபக்ச வழக்கு தாக்கல் செய்திருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது. ‘மிக்’ விமான கொள்வனவில் முறைகேடு இடம்பெற்றதாக அவதூறான செய்திகள் வெளியிட்டதால் தனக்கு பாரிய பாதிப்பு ஏற்பட்டதாகத் தெரிவித்திருந்த கோதபாய ராஜபக்ச லண்டே லிடர் வெளியீட்டாளர்களுக்கும் அதன் ஆசியிரயர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவுக்கும் எதிராக வழக்கு தொடுத்திருந்தார். அவ்வழக்கில் கோதாபய ராஜபக்ஷ பற்றிய செய்திகளை வெளியிடக் கூடாதென “சண்டே லீடர்’ பத்திரிகைக்கு கடந்த ஆண்டு டிசம்பர் நடுப்பகுதியில் நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டு இருந்தது.

நீதிமன்றத்தின் இவ்வுத்தரவைக் கண்டித்த பாரிஸை தளமாகக் கொண்டியங்கும் எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர் அமைப்பு (Reporters Without Border) ‘இலங்கையில் ஊடகங்கள் மீது நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் கட்டவிழ்த்து விடப்படும் அடக்குமுறைகள் பெரும் கவலையளிக்கின்றன. அரசாங்கத்திற்கு எதிரான செய்திகளையும் ஒளி, ஒலிபரப்பு மற்றும் பிரசுரம் செய்யும் உரிமை ஊடகங்களுக்கு உண்டு.’ என அப்போது தெரிவித்து இருந்தது.

சண்டெ லீடர் ஆசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலைக்கு 24 மணிநேரத்திற்கு முன் ஜனவரி 6 அன்று மகாராஜா நிறுவனத்தின் சிரச தொலைக்காட்சி தாக்குதலுக்கு உள்ளானது. மேலும் கடந்த ஆண்டு சண்டே லீடர் பத்திரிகை அலுவலகம் எரிக்கப்பட்டதும் தெரிந்ததே.

இலங்கையில் கடந்த இரு தசாப்தங்களில், 50 க்கும் அதிகமான ஊடகவியலாளர்களும் கலைஞர்களும் நேரடியாக தமது கருத்துக்களுக்காக கொல்லப்பட்டமை ஆவணப்படுத்தப்பட்டு உள்ளதாக War of Words : Freedom of Expression in South Asia – May 2005 அறிக்கையில் Article 19  என்ற ஊடக உரிமைகளுக்கான அமைப்பு தெரிவித்து உள்ளது.
 
Reporters Without Border அமைப்பு நாடுகளை பத்திரிகைச் சுதந்திரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு வரிசைப்படுத்தியுள்ளது. 167 நாடுகளைக் கொண்ட 2005ம் ஆண்டு வரிசைப்படுத்தலில் இலங்கை 115வது இடத்தில் உள்ளமை இலங்கையில் ஊடகங்களின் நிலையை விளங்கிக் கொள்ள உதவும்.

._._._._._. 

‘ஜனநாயகமும் கருணையும் நிறைந்த இந்த தேசத்தில் மாற்றுக் கருத்துக்களுக்கு இடமில்லை. அதனை கற்றுக் கொள்ள முயற்சிப்பவர்கள் சாவிலேயே கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்றாகிவிட்டது. அதனால் வாழ விரும்பும் நாங்கள் மாற்றுக் குரல், ஒரு சனநாயக உரிமையாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டு அனுபவிக்கப்படும் ஒரு நவீன நாட்டில் மற்றவர்களின் பாடுகளுடன் இணைந்து நிற்கும் ஒரு நாட்டில் மீண்டும் வருவோம்’

லங்காடிசன்ற்

._._._._._.

இது கருணை நிறைந்த ‘புத்தரின் தேசம்’ என சிங்கள பௌத்தர்கள் நம்புவதுடன் ஜனநாயக சோசலிச குடியரசு என அரசியலமைப்பில் பெயரிடப்பட்டுள்ள தேசமாகும். அதனால்

‘அறிவின் ஒளியில் புதிய வலுவுடன்
வெறுப்பும் வேறுபாடுகளும் இல்லாதொழிந்து
அன்பின் வலுவடைந்த தேசமாக
எல்லோரும் ஒருவராக அணிவகுத்துச்செல்ல
எம்மை முழுமையான சுதந்திரம் நோக்கி வழிநடத்து தாயே!’
எனத் தமது தேசிய கீதத்தையும் பெருமையுடன்
இசைக்கிறார்கள்.
 
எனினும் கருணையும் ஜனநாயகமும் நிறைந்த இந்த பௌத்த தேசத்தில் ஊடகங்கள் மாற்று கருத்துக்களை கொண்டிருக்க அனுமதியில்லை. ஆட்சியாளர்களின் சட்டங்களை விமர்சிக்க ஊடகங்களுக்கு உரிமையில்லை. மக்களுக்காக பேசும் உரிமையும் ஊடகங்களுக்கு இல்லை.

ஊடகங்களுக்கு கருத்துக்களை தெரிவிக்கும் உரிமை இருப்பதாக சிலர் நினைத்தனர். தகவல்களை அறிந்து கொள்ளும் உரிமை இருப்பதாகவும் சிலர் நினைத்தனர். நூதனமான ஒழுக்கம் நிறைந்த சமூகத்தில் உள்ள மக்களுக்கு, இந்த உரிமையை ஒரு அடிப்படை உரிமையாக அனுபவிக்க உரிமை உள்ளது என நினைத்தனர்.

ஜனநாயகமும், கருணையும் நிறைந்த இந்த தேசத்தில் இவ்வாறான உரிமை இல்லை என தேசத்தை ஆளும் தேசப்பற்றுள்ள தரப்பினர் பகிரங்கமாவே தெரிவித்துள்ளனர்.

வடக்கில் இருந்த தமிழ் ஊடகங்களே முதலில் இந்த முகத்தில் அறையும் உண்மையை எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. இது முதலில் மிகவும் பகிரங்கமாகவும் கொடூரமாகவும் கற்பிக்கப்பட்டது.

அப்போது வடக்கில் இருந்து வந்த மாறுபட்ட குரல்களை வேறு இடங்களில் ஒலிக்கச் செய்ய கொழும்பு ஊடகங்கள் விரும்பியிருக்கவில்லை. வடக்கில் எழுந்த அந்த உரிமையின் குரலைக் கேட்பதற்கும் தெற்கில் உள்ள ஊடகங்கள் தயாராக இருக்கவில்லை.

சிலர் அவர்கள் பாடம் படிக்கட்டும் என்றே விட்டுவிட்டனர். எங்களுடன் இல்லாத அவர்கள் படித்த பாடம் எங்களுக்கு தேவையில்லையெனவும் கருதியிருந்தனர். அவர்கள் படித்த பாடங்களை எங்களுக்குச் சொல்ல அவர்கள் உரிமையற்றிருந்தார்கள். அவர்கள் அதைச் சொல்லியிருப்பின் இன்னும் சில காலம் வாழும் உரிமையை இழந்திருப்பார்கள். தற்போது தென் பகுதி ஊடகங்கள் அதனை அனுபவிக்க நேர்ந்துள்ளது.

எனினும் அந்தப் பாடத்தைக் கற்றுக் கொடுக்க, அதனை கற்றறிந்தவர் பலர் இன்று எம்மிடத்தில் இல்லை. சிலர் மேலும் சில காலம் உயிர் வாழும் உரிமைக்காக, கற்றுக் கொடுக்கும் அந்த உரிமையை ரத்துச் செய்து கொண்டுள்ளனர். மேலும் சிலரின் உரிமைகள் அவர்களின் ஊடக நிறுவவனங்களுடன் தீப் பற்றி எரிந்து போனது. இந்தப் பாடத்தைக் கற்றுக் கொள்ளவே சிரச ஊடக நிறுவனம் எரியூட்டப்பட்டது.

இந்த நிலையில் எவருக்கும் அடிபணியாத ஊடக செயற்பாடுகளுக்காக தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்ட பத்திரிகை ஆசிரியர் லசந்த விக்ரமதுங்கவுக்கு இது வெற்றி கொள்ள வேண்டிய சவாலாக இருந்தது. இதனை எதிர் கொள்ளும் போது, அவர் வார்த்தைகளை மறைத்து வைக்கவில்லை. இந்த சவாலை எதிர்கொள்ள அவர் தனக்கே உரித்தான பாணியை கைக்கொண்டிருந்தார். இதற்காக அவர் பாராட்டப்பட்டார். கௌரவிக்கப்பட்டார். அரசியல் ரீதியாக தனிமைப்படுத்தப்பட்டார். இதனால் சவாலை வெற்றி கொள்ள முடியாது அவர் தனிமையானார்.

இது அடிக்கடி படித்துக் கற்றுக்கொள்ளும் பாடம் இல்லை. ஜனநாயகமும் கருணையும் நிறைந்த இந்த தேசத்தில் மாற்றுக் கருத்துக்களுக்கு இடமில்லை. அதனை கற்றுக் கொள்ள முயற்சிப்பவர்கள் சாவிலேயே கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்றாகிவிட்டது. அதனால் வாழ விரும்பும் நாங்கள் மாற்றுக் குரல், ஒரு சனநாயக உரிமையாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டு அனுபவிக்கப்படும் ஒரு நவீன நாட்டில் மற்றவர்களின் பாடுகளுடன் இணைந்து நிற்கும் ஒரு நாட்டில் மீண்டும் வருவோம். அதுவரையில்….

லங்காடிசன்ட் ஆசிரியர்.

இலங்கை அரசாங்கம் தொடர்பாகவும் தற்போது முன்னெடுக்கப்படும் யுத்தம் தொடர்பாகவும் மிகுந்த விமர்சனத்தைக் கொண்டிருந்த லசந்த விக்ரமதுங்கவின் படுகொலையை தேசம்நெற் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது. ஊடகவியலாளர்கள் மற்றும் ஊடகங்கள் மீதான தாக்குதல்கள் இலங்கையில் நாளாந்த நிகழ்வுகளாகி வருகின்றது. ஊடகவியலாளர்களுக்கு ஆபத்தான நாடுகளில் ஒன்றாக இலங்கையும் தற்போது உள்ளது என்பதை லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலை மீண்டும் ஒருமுறை நிரூபித்து உள்ளது.

இன்று காலை துப்பாக்கிச் சூட்டிற்கு இலக்காகி படுகாயமடைந்து களுபோவில வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்த சண்டே லீடரின் பிரதம ஆசிரியர் லசந்த விக்ரமதுங்க பி.பகல. 2 மணியளவில் மரணமடைந்தார்.

கொழும்பின் புறநகர்ப் பகுதியான தெகிவளை – அத்துருகிரிய வீதியில் இன்று வியாழக்கிழமை காலை 10:30 மணியளவில் லசந்த விக்கிரமதுங்க மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தப்பட்டுள்ளது. இதில் கடுமையான காயமடைந்த அவர், களுபோவில மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டு சிகிச்சை பலனளிக்காத நிலையில் இன்று பிற்பகல் 2:00 மணியளவில் உயிரிழந்துள்ளார்.

அலுவலகம் நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்தபோதே அடையாளம் தெரியாத நபர்களின் துப்பாக்கி சூட்டுக்கு இலக்கானதாக காவல்துறையினர் தெரிவித்தனர். கொழும்பில் இருந்து பிரதி புதன்கிழமை தோறும் வெளிவரும் “மோர்ணிங் லீடர்” வார ஏட்டின் ஆசிரியராகவும் லசந்த விக்கிரதுங்க உள்ளார்.

சண்டேலீடர் பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்ட கட்டுரைகள் மூலம் தனது நற்பெயருக்கு அபகீர்த்தி ஏற்பட்டதாகக் கூறி பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் கோதபாய ராஜபக்ச வழக்கு தாக்கல் செய்திருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது. ‘மிக்’ விமான கொள்வனவில் முறைகேடு இடம்பெற்றதாக அவதூறான செய்திகள் வெளியிட்டதால் தனக்கு பாரிய பாதிப்பு ஏற்பட்டதாகத் தெரிவித்திருந்த கோதபாய ராஜபக்ச லண்டே லிடர் வெளியீட்டாளர்களுக்கும் அதன் ஆசியிரயர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவுக்கும் எதிராக வழக்கு தொடுத்திருந்தார். அவ்வழக்கில் கோதாபய ராஜபக்ஷ பற்றிய செய்திகளை வெளியிடக் கூடாதென “சண்டே லீடர்’ பத்திரிகைக்கு கடந்த ஆண்டு டிசம்பர் நடுப்பகுதியில் நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டு இருந்தது.

நீதிமன்றத்தின் இவ்வுத்தரவைக் கண்டித்த பாரிஸை தளமாகக் கொண்டியங்கும் எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர் அமைப்பு (Reporters Without Border) ‘இலங்கையில் ஊடகங்கள் மீது நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் கட்டவிழ்த்து விடப்படும் அடக்குமுறைகள் பெரும் கவலையளிக்கின்றன. அரசாங்கத்திற்கு எதிரான செய்திகளையும் ஒளி, ஒலிபரப்பு மற்றும் பிரசுரம் செய்யும் உரிமை ஊடகங்களுக்கு உண்டு.’ என அப்போது தெரிவித்து இருந்தது.

சண்டெ லீடர் ஆசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலைக்கு 24 மணிநேரத்திற்கு முன் ஜனவரி 6 அன்று மகாராஜா நிறுவனத்தின் சிரச தொலைக்காட்சி தாக்குதலுக்கு உள்ளானது. மேலும் கடந்த ஆண்டு சண்டே லீடர் பத்திரிகை அலுவலகம் எரிக்கப்பட்டதும் தெரிந்ததே.

இலங்கையில் கடந்த இரு தசாப்தங்களில், 50 க்கும் அதிகமான ஊடகவியலாளர்களும் கலைஞர்களும் நேரடியாக தமது கருத்துக்களுக்காக கொல்லப்பட்டமை ஆவணப்படுத்தப்பட்டு உள்ளதாக War of Words : Freedom of Expression in South Asia – May 2005 அறிக்கையில் Article 19  என்ற ஊடக உரிமைகளுக்கான அமைப்பு தெரிவித்து உள்ளது.
 
Reporters Without Border அமைப்பு நாடுகளை பத்திரிகைச் சுதந்திரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு வரிசைப்படுத்தியுள்ளது. 167 நாடுகளைக் கொண்ட 2005ம் ஆண்டு வரிசைப்படுத்தலில் இலங்கை 115வது இடத்தில் உள்ளமை இலங்கையில் ஊடகங்களின் நிலையை விளங்கிக் கொள்ள உதவும்.

சண்டே லீடர் ஆசிரியரின் படுகொலையைக் கண்டித்தும் ஊடகங்கள் ஊடகவியலாளருக்கு எதிரான தாக்குதலுக்கு மற்றுப்புள்ளி வைக்கவும் கோரும் அடையாளப் போராட்டம் ஒன்றை செய்வதற்கு தேசம்நெற் முயற்சிக்கிறது. மேலதிக விபரங்கள் விரைவில் அறிவிக்கப்படும்.

கிளிநொச்சியை இலங்கை அரசபடைகள் கைப்பற்றியதாக ஜனவரி 2ல் அறிவிக்க அதற்கு பல்லாயிரம் மைல்கள் தொலைவில் மத்திய கிழக்கில் காஸாவிற்கு ஜனவரி 3 அன்று இஸ்ரேலியப் படைகள் அனுப்பப்பட்டு காஸா முற்றுகைக்கு உள்ளானது. காஸாவாக இருந்தாலென்ன கிளிநொச்சியாக இருந்தாலென்ன யுத்தத்தில் ஈடுபட்டவர்களின் நோக்கங்கள் ஒரே மாதிரியானவையாக அதிகார வேட்கை குன்றாததாக அப்படியே இருக்கின்றது. ஆனால் காஸாவிலும் சரி கிளிநொச்சியிலும் சரி பொதுமக்களுக்கு ஏற்பட்ட ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்ற இழப்புகளும் துயரங்களும் தொடர்கதையாகத் தொடர்கிறது.

‘சுதந்திரக் காற்றை சுவாசிக்க வன்னி மக்களுக்கும் சுதந்திரம் பெற்றுக் கொடுப்பேன்’ என்று ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ச தனது வாக்கு வங்கியை நிரப்புவதற்கு ஆரம்பித்து வைத்த யுத்தம் ஒரு குறியீட்டு வெற்றியை அவருக்குப் பெற்றுக் கொடுத்து உள்ளது. அதே பாணியில் பெப்ரவரி 10ல் வரவுள்ள தேர்தலில் தனது வாக்கு வங்கியை நிரப்ப இஸ்ரேலிய பிரதமர் எகுட் ஒல்மட் தனது துருப்புக்களை காஸாவிற்கு அனுப்பி உள்ளார். ‘இது பாலஸ்தினியர்களுக்கு எதிரான யுத்தமல்ல ஹமாஸின் ஏவுகணைகளை அழிப்பதற்கான யுத்தம்’ என்று விளக்கம் அளிக்கும் எகுட் ஒல்மட் அங்கு சில தினங்களுக்கு உள்ளாக கொல்லப்பட்ட பல நூற்றுக் கணக்கான பாலஸ்தீனிய பொது மக்கள் பற்றி எவ்வித அக்கறையும் கொள்ளவில்லை. அந்த மரணங்களுக்கு ஹமாஸே பொறுப்பு என்று பொறுப்பற்ற விதத்தில் பதிலளிக்கிறார்.

கிளிநொச்சியினதும் காஸாவினதும் புவியியல் அமைவுதான் மாறுபட்டு உள்ளதே அல்லாமல் இந்தப் பிரதேசங்களின் யுத்தப் பின்னணியும் அதில் ஈடுபடுபவர்களின் பின்னணியும் பெரும்பாலும் ஒரே மாதிரியானவையே. பிரித்தானிய காலனியாதிக்கத்துக்குள் இருந்தது உட்பட, இலங்கை – இஸ்ரேல் உள்நாட்டு யுத்தங்களில் ஒத்த புள்ளிகள் நிறையவே உள்ளன. மேலும் தமிழீழ விடுதலை இயக்கங்கள் பாலஸ்தீனிய விடுதலை அமைப்பிடம் பயிற்சி எடுத்ததும், இலங்கை இராணுவம் மொசாட்டிடம் பயிற்சி எடுத்ததும் தெரிந்ததே. பிற்காலங்களில் இஸ்ரேலிய இராணுவம் விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இலங்கை இராணுவத்திற்கும் ஒரே காலப்பகுதியில் பயிற்சிகளை வழங்கியதும் அம்பலமாகி இருந்தது.

இலங்கை, இஸ்ரேலிய அரசுகளின் ஒடுக்குமுறையும் கட்டற்ற இராணுவப் போக்கும் பற்றி விரிவாக சொல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை. இரு அரசுகளுமே பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான போரை நடத்துவதாகக் கூறிக்கொண்டு தங்கள் அரசியல் அதிகாரத்தை தக்க வைத்துக் கொள்வதற்காக தங்கள் இராணுவ இயந்திரத்தை முடுக்கிவிட்டு உள்ளனர். தன்னால் வளர்க்கப்பட்ட பின்லாடனால் (அல்கைடா) செப்ரம்பர் 11, 2001ல் அமெரிக்க இரட்டைக் கோபுர தாக்குதலை வைத்துக் கொண்டு உலகின் ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான ஆயுதப் போராட்டங்களை எல்லாம் பயங்கரவாதம் என்று முத்திரை குத்தியது அமெரிக்கா. அந்த முத்திரை விடுதலைப் புலிகளுக்கும் ஹமாஸிற்கும் சேர்த்துக் குத்தப்பட்டதில் ஆச்சரியப்படுவதற்கு எதுவும் இல்லை. ஆனால் அந்த பயங்கரவாத முத்திரையைக் குத்தவதற்கு அமெரிக்காவிற்கு எவ்வித யோக்கியதையும் கிடையாது. இன்று இலங்கை இஸ்ரேல் உட்பட அரச பயங்கரவாதங்களுக்கு நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் ஆக்கமும் ஊக்கமும் கொடுக்கிறது அமெரிக்கா. ‘இஸ்ரேல் தனது நாட்டைப் பாதுகாப்பதற்கான நடவடிக்கையை (காஸா மீது தாக்குதல் நடத்துவதை) எடுப்பது தவிர்க்க முடியாது’ என்று ஜோர்ஜ் புஸ் காஸா மீதான தாக்குதலுக்கு பச்சைக்கொடி காட்டி உள்ளார். உலக சமாதானத்தைச் சொல்லி ஆட்சியைக் கைப்பற்றிய தெரிவு செய்யப்பட்ட அமெரிக்க ஜனாதிபதி பராக் ஒபாமா, காஸா பற்றி மௌனமாகவே இருக்கிறார். இன்னும் சில தினங்களில் உத்தியோகபூர்வமாக பதவியேற்க உள்ள அவர் இஸ்ரேல் விடயத்தில் ஜோர்ஜ் புஸ்ஸின் தடங்களையே தொடருவார் என்றே எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

அடுத்து அரசுகள் மட்டும் தான் அதிகார வேட்கையுடன் நடந்துகொள்கின்றன என்று கூறிவிட முடியாத அளவுக்கு அரச ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக போராடுபவர்களும் அதிகார வேட்கையுடனேயே இயங்குகின்றனர். இதில் விடுதலைப் புலிகளும் ஹமாஸ்ம் ஒருவரை ஒருவர் மிஞ்சியவர்கள். தங்களுடன் உடன்படாதவர்களை தீர்த்துக் கட்டும் இவர்களின் அரசியல் இவர்களின் அமைப்புகளில் ஸ்தாபனப்படுத்தப்பட்டு உள்ளது. ஹமாஸ்ற்கும் விடுதலைப் புலிகளுக்கும் உள்ள வேறுபாடு, முன்னையது மத அடிப்படைவாத அமைப்பு பின்னையது இன அடிப்படைவாத அமைப்பு. இரு அமைப்புகளுமே மக்கள் விடுதலை என்ற பெயரில் அவர்களை மந்தைகளாகவே நடத்துகின்றனர்.

யசீர் அரபாத்தின் ‘பற்றா’ இயக்கத்தைசச் சேர்ந்த பாலஸ்தீனிய ஜனாதிபதி மொகமட் அப்பாஸ், ஹமாஸ் இயக்கத்தின் இராணுவ பலம் அழிக்கப்படுவதை மறைமுகமாக விரும்புகிறார். ஹமாஸ் காஸாவை கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்து உள்ளது. ‘பற்றா’ வெஸ்ற் பாங் பகுதியைக் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்த உள்ளது. இந்த ‘ஹமாஸ் – பற்றா’ முரண்பாட்டில் ‘பற்றா’ இயக்கத்தைச் சார்ந்தவர்கள் சிலரை ஹமஸ் இந்த போர்ச் சூழலிலும் படுகொலை செய்து உள்ளது. ஆனால் பாலஸ்தீனிய பொதுமக்கள் நூற்றுக் கணக்கில் கொல்லப்படுவதால் குறைந்த பட்சம் மொகமட் அப்பாஸ் இஸ்ரேலுக்கு எதிரான தனது கண்டனத்தை வெளியிட்டு உள்ளார்.

ஆனால் இலங்கையில் நிலைமை அவ்வாறில்லை. தமிழ் மக்களுக்கு என்ன நேர்ந்தாலும் பரவாயில்லை தங்கள் அதிகார  ஆசையை தக்க வைத்துக் கொண்டால் சரி என்று புலி எதிர்ப்பு அணிகள் எல்லாம் மகிந்தவின் சிவப்புச் சால்வையில் தொங்கிக்கொண்டு உள்ளனர். இலங்கையில் உள்ள தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு தவிர்ந்த தமிழ் அரசியல் தலைவர்கள் வன்னி யுத்தத்தில் தமிழ் பொதுமக்கள் கொல்லப்படுவது பற்றி மூச்சுக் கூடவிடவில்லை. அதற்காக தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு தமிழ் மக்களின் நலனை அடிப்படையாகக் கொண்டு செயற்படுகிறது என்று அர்த்தமில்லை. ‘புலிக்கு இறைத்த நீர் வாய்கால் வழியோடி மக்களுக்கும் பொசிந்து உள்ளது.’

இலங்கையில் உள்ள புலியெதிர்ப்பு தமிழ் அரசியல் தலைமைகள் இலங்கை அரசின் தயவில் தங்கி இருப்பதாலும் புலிகள் பலமிழந்து போகும் பொது ஏற்படும் வெற்றிடத்திற்கு தாங்கள் தெரிவு செய்யப்படுவோம் என்ற கனவிலும் மறந்துபோயும் மகிந்தவின் மனம் கோணாமல் நடந்தகொள்ள வேண்டும் என்பதில் மிகத் தெளிவாக இருக்கிறார்கள். ஆனால் புலம்பெயர் நாடுகளில் ‘அதிகாரத்தை தகர்கிறோம் பார்’ என்று இஸங்கள் பேசியவர்களும் மகிந்தவின் சிவப்புச் சால்வையில் ஒரு துண்டைப் பிடித்தவிட வேண்டும் என்று உன்னி உன்னிப் பார்க்கிறார்கள். மக்களின் பக்கத்தில் நின்று பிரச்சினையை நோக்க இவர்கள் தயாரில்லை. இவர்களது புலியெதிர்ப்பு ‘கட்ராக்’ நோயினால் இவர்களுக்கு பார்வைக் கோளாறு ஏற்பட்டு இருக்கிறது. இதற்கு வலது – இடது என்று விதிவிலக்கு எதுவும் இல்லை.

இவ்விடத்தில் கட்டுரையாளர் நஜிமில்லாஹி தேசம்நெற்றில் எழுதிய கட்டுரையின் ஒரு குறிப்பை இங்கு மீள்பதிவு செய்கிறேன். ”இலங்கையின் சமகால அரசியல் முக்கிய அடையாளமாக இனவாதம் இருந்து வருவது ஒன்றும் நமக்குப்புதிதல்ல. எனினும் சிறிது காலம் வெளிப்படையான இனவாதக் கருத்துக்கள் மற்றும் செயற்பாடுகள் இங்கு ஓரளவு தணிந்திருந்தன. கிழக்கு அரச கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டதன் பின்னரும் வடக்கில் இராணுவ வெற்றிகள் பலவற்றை அரசாங்கம் அடைந்து வருவதையடுத்தே தற்போது இந்த இனவாத அலை மேற்கிளம்பியுள்ளது. நன்கு திட்டமிடப்பட்ட வகையில் பௌத்த பேரினவாதக் கருத்துநிலை வெகுசனப்பரப்பில் ஊட்டி வளர்க்கப்படுகிறது.

எனவே சிறுபான்மை அரசியல்-சமய தளங்களில் ஒரு பெரும் மோதலை ஏற்படுத்துவதை நோக்கமாக கொண்டதே இச்செயற்பாடு என எண்ணத் தோன்றுகிறது. பௌத்த அடிப்படைவாதம் முஸ்லிம்களின் சமய மற்றும் வர்த்தக நடவடிக்கைகள் குறித்து குறுகிய மனப்பான்மையை கொண்டுள்ளன. தற்போது முஸ்லிம்களின் சில சமய நடவடிக்கைளில் தலையீடுகளைச் செய்து வருகின்றனர். முஸ்லிம்களின் பூர்வீகத்தை மறுக்கின்றனர் அவர்களின் பூர்வீகப் பிரதேசங்களை சிங்களமயப்படுத்தும் நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்கின்றனர்.

இதுவெல்லாம் இப்போது செய்யப்படுவதன் நோக்கமென்ன? அரசாங்கம் இராணுவ வெற்றிகளை அடைந்து வரும் இந்நிலையிலேயே இது போன்ற கருத்துக்கள் முன்வைக்கப்படுகின்றன. வடக்கிலும் ஒரு பூரண வெற்றி கிடைத்த பின்னர் தமிழ் சிறுபான்மையினருக்கும் எதிரான நேரடி மோதல்களை பௌத்த அடிப்படைவாதிகள் மேற்கொள்ளக்கூடும்.”

கட்டுரையாளர் நஜிமில்லாஹியின் அச்சம் (முழுமையாக அவருடைய கட்டுரையைப் படிக்க அருகில் உள்ள இணைப்பை அழுத்தவும்: பாதுகாக்கப்படுவதற்கான உரிமை எங்களுக்கும், பாதுகாப்பதற்கான பொறுப்பு மற்றவர்களுக்குமுண்டு : நஜிமிலாஹி : http://thesamnet.co.uk/?p=6137) மிகவும் நியாயபூர்வமானது.

கிழக்கை வெற்றி கொண்ட மகிந்த அரசு முற்றிலும் ஒரு பொம்மை மாகாணசபையொன்றை கிழக்கில் உருவாக்கி உள்ளது. மகிந்த மாத்தையாவின் பஸ்ஸில் எங்கு போகிறோம் என்று கேட்காமலேயே தொங்கிக்கொண்டு ஏறியவர்கள் கருணா – பிள்iளையான் அணியினர். மகிந்த மாத்தையாவின் உண்மையான ‘கோளயாக்கள்’. அப்படி இருந்தும் கிழக்கு மாகாண சபைக்கு குறைந்தபட்சம் 13வது திருத்தத்தைக் கூட முழுமையாக கொடுக்க ஜனாதிபதி தயாராகவில்லை.

இப்போது வடக்கை விடுவிக்கிறேன் சுதந்திரக் காற்றை வீசச் செய்கிறேன் என்று கிளிநொச்சியில் இருந்து முல்லைத் தீவுக்கு இராணுவம் புறப்பட்டு உள்ளது. வடக்குக்கான உள்ளுராட்சித் தேர்தல் வேலைகள் ஆரம்பிக்கப்படும் என்றும் அரசு ஜனவரி 6ல் அறிவித்து உள்ளது. கிழக்கு போன்று வடக்கிலும் டக்ளஸ் மற்றும் புலியெதிர்ப்பு அணிகளின் ஆதரவுடன் தேர்தல் இடம்பெற்று ஒரு பொம்மை அரசு உருவாக்கப்படலாம். அதற்கான வாய்ப்புகளே நிறைய உள்ளது. அந்த பொம்மை அரசுகளில் தங்களுக்கும் ஒரு இடம் இருக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் புலத்தில் இருந்தும் சிலர் ஓடிச்சென்று தங்கள் முன்னாள் அமைப்புகளுடன் ஒட்டிக்கொள்ளலாம். சின்னமாஸ்ரர், பிரபாகரன், ஜெகநாதன், குமாரதுரை என்று இந்தப் பட்டியல் இன்னும் இன்னும் நீளலாம்.

ஆனால் இந்த வடக்கு – கிழக்கு மாகாண அரசுகள் தமிழ் மக்களின் குறைந்தபட்ச அரசியல் அபிலாசைகளைத் தன்னும் தீர்க்கக் கூடியதாக இருக்குமா என்பது சந்தேகமே.

இன்று மக்களுக்கு அரசியல் தீர்வு என்பதிலும் பார்க்க அவர்கள் சுவாசித்து தங்கள் உயிரைத் தக்கவைத்துக் கொள்வதற்கு ஒரு இடைவெளி ஏற்படுத்திக் கொடுக்க வேண்டும் என்பது உண்மை. அந்த வெளி எதிர்காலத்தில் நிரந்தரமாக பிரச்சினையைத் தீர்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டதாக இருக்க வேண்டும் என்பது மிக அவசியம். இவ்விடயத்திலேயே மகிந்தவின் அரசு மீதான நம்பகத்தன்மை கேள்விக்கு உள்ளாகிறது. பொங்கல் பரிசாக குடாநாட்டு மக்களுக்கு 24 மணிநேர மின்சாரம், கிழக்கு மக்களுக்கு அபிவிருத்தி என்ற கதையாடல்கள் மூலம் அடிப்படைப் பிரச்சினையை அரசு ஓரம்கட்டப் பார்க்கிறது. கிளிநொச்சி பிடிக்கப்பட்டதை தனது கட்சி அலுவலகங்களுடாக வெடிகொழுத்திக் கொண்டாடிய அரசு, கொழுத்திய வெடியில் இலங்கை மக்களின் பால்மா பிரச்சினை அடிபட்டுப்போனது.

இலங்கை – சிங்கள, தமிழ், முஸ்லீம் ,மலையக மக்களின் அடிப்படைப் பிரச்சினைகளைத் திசைதிருப்பி குறுகிய சுயநல அரசியல் நோக்குடன் செயற்பட்ட காலம்காலமாக பதவிக்கு வந்த அரசுகள், நாட்டை இந்த யுத்தச் சூழலுக்குள் தள்ளி சிரழித்து உள்ளன. இந்த நச்சுச் சூழலில் இருந்து உடைத்து வெளியே வந்து மக்களின் அடிப்படைப் பிரச்சினைகளில் இலங்கை – இஸ்ரேலிய அரசுகள் கவனம்கொள்ளும் என்ற சிறு நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தும் எவ்வித சமிஞ்சையையும் அவர்கள் காட்டவில்லை.

குறுகிய அரசியல் நோக்கங்களுக்காக மேற்கொள்ளப்படும் இராணுவ நடவடிக்கைகள் அடிப்படைப் பிரச்சினையைத் தீர்க்காது என்ற பாடத்தை இலங்கை – இஸ்ரேலிய அரசுகள் புரிந்துகொள்ளத் தவறியுள்ளன.

ஹமாஸ் – புலிகள் வானத்தில் இருந்து பூமியில் தற்கொலைப் போராளிகளாகக் குதிக்கவில்லை. அங்கிருந்த அரசியல் சூழல் அதற்கான வாய்ப்பை ஏற்படுத்தியது. அந்த அரசியல் சூழலில் அடிப்படை மாற்றம் ஏற்படும்வரை ஹமாஸை – புலிகளை அழிக்க முடியாது. ஹமாஸ்க்கும் புலிகளுக்குமான தேவை இருக்கும் வரை சேக் அமட் யசின் – பிரபாகரன் போன்றவர்கள் தங்கள் பயங்கரவாத அரசியலை தொடர்வதில் அவர்களுக்கு எவ்வித தடையும் இல்லை.

இன்று (ஜனவரி 6) இக்கட்டுரை எழுதப்பட்டுக் கொண்டிருக்கையில் காஸாவில் பாடசாலை மீது நடத்தப்பட்ட தாக்குதலில்  30 மாணவ மாணவியர் கொல்லப்பட்டு உள்ளனர் என்ற கோரச் செய்தி வெளிவந்தது. செஞ்சோலையில் கடந்த ஆண்டு 64 மாணவிகள் கொல்லப்பட்டதையும் நாம் மறந்துவிட முடியாது. தவறான புலனாய்வுத் தகவல்களின் அடிப்படையில் எப்படி விமானத் தாக்குதல்களை மேற்கொள்ள முடியும்? ஹமாஸ் – புலிகள் பொறுப்பற்று நடந்தால் அவைசார்ந்த ஒட்டுமொத்த சமூகத்தையும் எப்படித் தண்டிக்க முடியும்? இவ்வாறான தாக்குதலை நடத்துகின்ற இலங்கை – இஸ்ரேலிய அரசுகளின் பொறுப்பென்ன?

சேக் அசாத் யசின் – பிரபாகரன் ஆகியோரின் விளைநிலங்களே இந்த இலங்கை – இஸ்ரேலிய அரசுகளின் அரச பயங்கரவாதம் என்றால் மிகையல்ல.

இலங்கை அரசு புலிகளுக்கு எதிரான இராணுவ நடவடிக்கையை மேற்கொள்வது பற்றியது அல்ல எமது ஆதங்கம். அந்த இராணுவ நடவடிக்கையில் கொல்லப்படுவது பெரும்பாலும் அப்பாவிப் பொது மக்களும், பலாத்காரமாகவும் பொருளாதார நெருக்குதலாலும் இயக்கத்தில் சேர்க்கப்பட்டு சிறிய பயிற்சியுடன் முன்னரங்க காவல்நிலைகளில் விடப்படும் இளம் போராளிகளின் இழப்புமே. மேலும் பொருளாதார அடிமட்டத்தில் இருந்து தள்ளப்பட்ட இராணுவ வீரர்களதும் இழப்பும். இந்த இழப்புகளின் மீது பெறப்பட்டது தான் இந்த கிளிநொச்சி நகர் மீதான வெற்றி.  இது ஒரு குறியீட்டு வெற்றியே அல்லாமல் வேறொன்றுமல்ல.

அந்த வெற்றியின் மீது காதல் கொண்டு அறிக்கைகளும் கருத்துகளும் தூள் பறக்கின்றன. அதில் புலம்பெயர் தீவிர புலி எதிர்ப்பு அணியும் பின்நிற்கவில்லை. மகிந்த அரசு ஏதோ தமிழ் மக்களுக்கு விடுதலையை வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டதாக இவர்கள் போடும் கூத்து தாங்க முடியவில்லை. ‘புலிகள் அங்கு தாக்கி விட்டார்கள். இங்கு தாக்கிவிட்டார்கள். தமிழீழத்தை அண்மித்துவிட்டோம்’ என்று புலம்பெயர் புலி அதரவு வாலாக்கள் போட்ட கூத்திற்கு எவ்வித குறைவில்லாமல் புலம்பெயர் மகிந்த ஆதரவு வாலாக்கள் கூத்தடிக்கிறார்கள்.

காஸா மீதான இஸ்ரெலின் தாக்குதலைக் கண்டிக்கும் ஜனநாயகம் – மாற்றுக் கருத்து பேசுபவர்கள் முரண்நகையாக இலங்கை அரசு வன்னி மீது மேற்கொள்ளும் முற்றுகையை வரவேற்கின்றனர். புலிகள் அழிக்கப்பட்டாலேயே தமிழ் மக்களுக்கு விமோசனம் என்றும் இலங்கை அரசபடைகளின் வன்னி யுத்தம் தவிர்க்க முடியாதது என்று விளக்கம் வேறு. யுத்தம் என்பது புனிதமானது அல்ல. ஹமாஸ் நடத்தும் யுத்தமும் புனிதமானதல்ல. ஹமாஸ், விடுதலைப் புலிகளுக்கு எவ்விதத்திலும் குறைந்தவர்களுமல்ல. சளைத்தவர்களுமல்ல. எதிலும். இஸ்ரேலினுடைய இராணுவ நடவடிக்கை எவ்வளவு மோசமானதோ அதேயளவு இலங்கை அரசின் இராணுவ நடவடிக்கைகளும் அடிப்படையில் மோசமானதே. ஹமாஸ் விடுதலைப் புலிகள் இரண்டுமே ஒரே அடிப்படைவாத அரசியலையும் ஒரே மாதிரியான அரசியல் மற்றும் இராணுவ தந்திரோபாயங்களைக் கொண்ட அமைப்புகளே. இவற்றில் ஏற்ற இறக்கங்கள் பார்ப்பதில் அர்த்தமில்லை.

அடிப்படை அரசியல் பிரச்சினைக்கான தீர்வை கொண்டிராத இராணுவ நடவடிக்கைகளும், வெற்றிகளும் இஸ்ரேல் – இலங்கையில் மட்டுமல்ல உலகின் எப்பாகத்திலும் நிரந்தர அமைதியை ஏற்படுத்தப் போவதில்லை. இதந்தப் பாடம் இஸ்ரேலுக்கோ இலங்கைக்கோ புதிதல்ல. 2006ல் இஸ்ரேல் லெபனானில் இதைக் கற்றுக்கொண்டது. ஆனால் புரிந்து கொள்ளாமல் மீண்டும் கஸாவில் அதே தவறைச் செய்கிறது. யாழ்ப்பாணத்தை, கிழக்கை இலங்கை அரசு வெற்றி கொண்டது. ஆனால் அங்கு வன்முறைகள் தொடர்கிறது. இன்றுள்ள இராணுவச் சமநிலை மாற்றப்படாது என்பதற்கு எவ்வித உத்தரவாதமும் இல்லை. இதில் இந்தியா உட்பட சர்வதேச அரசியல் மாற்றங்கள் அரசியல் அணுகுமுறையில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தலாம். அது இராணுவச் சமநிலையை மாற்றமடையச் செய்யலாம். இவை தனியாக விவாதிக்கப்பட வேண்டும்.

ஹமாஸ் – விடுதலைப் புலிகள் போன்ற அடிப்படைவாத இயக்கங்கள் மக்களின் உண்மையான பிரதிநிதிகளாக இருக்க முடியாது. ஆனால் மட்டற்ற அரச பயங்கரவாதம் அவர்களின் பயங்கரவாதத்திற்கு விளைநிலமாக உள்ளது. முன்னையதற்கு முற்றுப் புள்ளி வைத்து அடிப்படை அரசியல் மாற்றம் ஏற்படுத்தப்பட்டால் அதுவே ஹமாஸ் – புலிகளின் அடிப்படைவாத அரசியலின் முடிவின் ஆரம்பமாக இருக்கும். அடிப்படை அரசியல் மாற்றம் இல்லாத இந்த இராணுவ நடவடிக்கைகளும் வெற்றிகளும் அடிப்படைவாத பயங்கரவாத அரசியலுக்கான விளைநிலங்களாக மாறுவது தவிர்க்க முடியாது. இந்தப் அடிப்படைப் பாடத்தை திரும்பத் திரும்பக் கற்றுக்கொண்டும் புரிந்துகொள்ள மறுக்கின்றனர். இஸ்ரேலிய அரசு – இலங்கை அரசு – ஹமாஸ் – புலிகள் புரிந்துகொள்ள மறுக்கும் அரசியலுக்கு பாலஸ்தீனியர்களும் தமிழர்களும் செலுத்தும்விலை மிக மிக அதிகம்.