ஜனவரி 8ல் படுகொலை செய்யப்பட்ட லசந்த விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலையைக் கண்டிக்கும் போராட்டம் பிரித்தானிய பிரதமரின் உத்தியோகபுர்வமான அலுவலகத்திற்கு முன்பாக ஜனவரி 15 அன்று நடைபெற ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு உள்ளது. மதியம் 2 மணி முதல் 4 மணி வரை இந்த போராட்டம் 10 டவுனிங் ஸ் ரீற் முன்பாக நடைபெறும். எக்ஸைல் ஜேர்னலிஸ்ட் நெற்வேக் ஏற்பாடு செய்யும் இந்தப் போராட்டத்திற்கு சர்வதேச ஊடகவியலாளர்களின் கூட்டமைப்பு எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர்கள் அமைப்பு என்பன தங்ளுடைய ஆதரவை வழங்கி உள்ளன.
சண்டே லீடர் ஆசிரியர் லசந்தா விக்கிரமதுங்காவின் படுகொலையைக் கண்டிக்கும் இந்தப் போராட்டத்திற்கு தேசம்நெற் தனது முழுமையான ஆதரவை வழங்கி உள்ளது. தேசம்நெற் கட்டுரையாளர்கள் செய்தியாளர்கள் கருத்தாளர்கள் வாசகர்கள் இந்தப் போராட்டத்தில் கலந்துகொண்டு இலங்கை அரசின் ஊடக ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக குரல்கொடுக்க வேண்டும் என தேசம்நெற் கேட்டுக்கொள்கிறது.
லசந்தாவின் படுகொலையைக் கண்டிக்கும் இந்தப் போராட்டத்திற்கு சர்வதேச தமிழ் செய்தியாளர் ஒன்றியமும் தனது முழுமையான ஆதரவை வழங்கி உள்ளதாக அதன் தலைவி ஆனந்தி சூரியப்பிரகாசம் தெரிவித்தார். லசந்தாவின் படுகொலையைக் கண்டித்து சர்வதேச தமிழ் செய்தியாளர் ஒன்றியம் வெளியிட்டு உள்ள கண்டன அறிக்கையைக் கீழே காணலாம்.
மகிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கமும் அவருடைய சகபாடிகளும் அரச ஊடகங்களுமே இப்படுகொலைக்கு நேரடியாக பொறுப்பெடுக்க வேண்டும் என்று குற்றம்சாட்டியுள்ள எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர்கள் அமைப்பு “Sri Lanka has lost one of its more talented, courageous and iconoclastic journalists,” என்று தெரிவித்து உள்ளது. லசந்தவின் படுகொலையைக் கண்டித்து எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர் அமைப்பு வெளியிட்டு உள்ள அறிக்கையில் ‘வடக்கில் விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிராகக் கிடைத்துள்ள இராணுவ வெற்றி அரசாங்கத்தை விமர்சிப்பவர்களை பயங்கரத்திற்கு உள்ளாக்கும் கொலைக் குழுக்களுக்கு பச்சை விளக்கை காட்டுவதாக இருக்கக் கூடாது’ என்றும் தெரிவித்து உள்ளது. அவ்வமைப்பு வெளியிட்டு உள்ள அறிக்கையை கீழே காணலாம்.
சண்டே லீடர் ஆசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் கொலையைக் கண்டித்து வெளியிடப்பட்ட சில அறிக்கைகள்:
Reporters Without Borders : Outrage at fatal shooting of newspaper editor in Colombo
Reporters Without Borders is outraged by the murder of Sunday Leader editor Lasantha Wickrematunga, who was shot dead by two men on a motorcycle as he drove to work this morning in Colombo.
“Sri Lanka has lost one of its more talented, courageous and iconoclastic journalists,” Reporters Without Borders said. “President Mahinda Rajapaksa, his associates and the government media are directly to blame because they incited hatred against him and allowed an outrageous level of impunity to develop as regards violence against the press. Sri Lanka’s image is badly sullied by this murder, which is an absolute scandal and must not go unpunished.”
The press freedom organisation added: “The military victories in the north against the Tamil Tigers rebels must not be seen as a green light for death squads to sow terror among government critics, including outspoken journalists. The international community must do everything possible to halt such a political vendetta.”
President Rajapaksa called Wickrematunga a “terrorist journalist” during an interview with a Reporters Without Borders representative in Colombo, last October.
This morning’s attack on Wickrematunga occurred in rush-hour traffic about 100 metres from an air force checkpoint near one of the capital’s airports. The two assailants smashed the window of his car with a steel bar before shooting him at close range in the head, chest and stomach. He was rushed to a Colombo hospital where he died a few hours later.
The Sunday Leader’s outspoken style and coverage of shady business deals meant that Wickrematunga was often the target of intimidation attempts and libel suits. The most recent lawsuit was brought by the president’s brother, Gotabhaya Rajapaksa, who got a court to ban the newspaper from mentioning him for several weeks.
Lasantha Wickrematunga, who was also a lawyer, told Reporters Without Borders in an interview that his aim as a journalist was to “denounce the greed and lies of the powerful.” His newspaper specialised in sensational investigative reporting of corruption and abuse of authority in Sri Lanka.
The printing press of the Sunday Leader media group (Leader Publications), which is located in a high security area near Colombo, was destroyed in an arson attack by a group of gunmen in November 2007. Wickrematunga told Reporters Without Borders at the time the attack was “a commando operation supported by the government.” The police did not carry out a proper investigation.
Sri Lanka was ranked 165th out of 173 countries in the Reporters Without Borders 2008 press freedom index. This was the lowest ranking of any democratic country. Two journalists were killed in Sri Lanka in 2008 and two others, J. S. Tissanayagam and Vettivel Jasikaran, are currently in prison.
International Association of Tamil Journalists : Condemns the assassination of Lasantha
The International Association of Tamil Journalists vehemently condemns the assassination of Lasantha Wickrematunga, the chief editor of ‘Sunday Leader’ news paper. Lasantha was shot at close range, in Ratmalana, on his way to work. The incident happened in broad daylight on a busy road with scores of people including Policemen watching. The attack comes few days after President Rajepakse took over the media ministry. Two days ago, a privately-owned MTV television station was attacked and set on fire and it follows several incidents of harassment and threats of journalists in Sri Lanka that have occurred over recent months.
Although no group has claimed responsibility for the crime, it is believed to be carried by gunmen loyal to the Sri Lankan government. In the past, the Sri Lankan president himself warned Wickrematunga for being critical of his Government.
Since the President Rajapakse sworn in 2005, there a several media personnel of Tamil origin have been killed and some journalists are continuously detained without legal action.
International Association of Tamil Journalists supports its affiliates in Sri Lanka in condemning the murder of Wickrematunga and in calling upon international community and fellow journalist associations to put the pressure on Sri Lankan government to stop the violence and to institute proper investigation.
Committee to Protect Journalists : Diplomatic pressure needed to protect journalists
With today’s murder of the editor-in-chief of the The Sunday Leader newspaper, the Committee to Protect Journalists called on concerned ambassadors in Colombo to weigh in forcefully and immediately with President Mahinda Rajapaksa to put an end to the attacks raining down on Sri Lanka’s media.
Editor Lasantha Wickramatunga was a prominent senior Sri Lankan journalist known for his critical reporting on the government. A source in Sri Lanka who insisted on anonymity out of fear for his safety told CPJ that Wickramatunga was shot repeatedly with an automatic pistol equipped with a silencer while driving to work in the Colombo suburb of Attidiya. His assailants bashed in the window of the car before shooting him in the chest and head, according to colleagues and local and international news reports. He was pronounced dead shortly after 2 p.m. in Colombo, after three hours of emergency surgery.
This morning’s killing follows the January 6 early morning assault by about 15 masked gunmen on Maharaja TV (MTV) studios outside Colombo. Earlier, some state media had called the station “unpatriotic” for its coverage of the war with the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE). CPJ called for an impartial parliamentary inquiry into the attack, saying the government has been a prime suspect in attacks on journalists in the past. Rajapaksa has condemned today’s killing as well as the attack on MTV.
“The sheer brutality of the attacks in recent days is a clear indicator of how the war on the Sri Lankan media has moved far beyond the use of threats, intimidation, legal harassment, and sporadic violence to curb the media,” said Bob Dietz, CPJ’s Asia program coordinator. “The assassination of Lasantha Wickramatunga signals that the government is unable or unwilling to protect the country’s journalists who dare to report critically. The international community in Colombo must act quickly to bring pressure on President Rajapaksa to reverse this murderous trend.”
The Sunday Leader is well known for being critical of Rajapaksa’s government. In a recent editorial, the paper accused the president of stepping up the war with the secessionist LTTE in order to stay in power.
International Federation of Journalists (IFJ): IFJ Pays Tribute to Campaigning Editor Killed by Assassins in Sri Lanka
The International Federation of Journalists (IFJ) expressed shock at the murder of Lasantha Wickramatunga, one of South Asia’s leading journalists and press freedom campaigners, who was shot dead yesterday in a targeted assassination.
Lasantha, editor in chief of the Sunday Leader in Sri Lanka, was shot after has car was ambushed by two assassins on motorcycles. They blocked his car, used crowbars to smash the windows and shot him at a busy intersection in Colombo as he was driving to work.
Sri Lankan president Mahindra Rajapaksa reacted sharply to the murder and suggested that it may be part of a conspiracy to discredit his government.
“This brutal attack and murder of a great fighter for press freedom strikes at the heart of democracy,” said Aidan White, IFJ General Secretary. “We welcome the President’s concern, but given the history of personal attacks that Lasantha and his newspaper group have suffered at the hands of the authorities it is impossible to ignore the fact that the government bears some responsibility for creating the climate that led to this outrage.”
In October last year Lasantha met with an international mission of IFJ members. At the time he was in combative action successfully mobilising public support against Sri Lankan government attempts to grab sweeping powers of cancelling broadcast licences and censorship over the content of news channels.
“Lasantha was a steadfast opponent of every threat to press freedom,” said White. “Even when other media kept their silence, he would speak out, often as a lone voice. He showed inspiring courage and conviction to all.”
In May 2000, the government of Chandrika Kumaratunga closed down the Sunday Leader after military setbacks in the war against Tamil insurgents in the north of the country. Lasantha fought the closure and secured a court victory striking down law allowing government to curb the media.
Later that year Lasantha was sentenced to a suspended term of two years imprisonment on charges of “criminal defamation” against the president over a Sunday Leader article that accused the president of not delivering on election campaign pledges.
In June 2006, the Sunday Leader accused the governor of the Sri Lankan central bank of blocking investigations into a pyramid savings scheme. The newspaper was raided by tax authorities early in 2007 and the reporter responsible was summoned for interrogation in May 2007.
Later that year Lasantha was in court defending another reporter with the Sunday Leader who was detained on charges of extortion after publishing a story exposing expenses irregularities involving a minister’s wife and in November 2007, the printing press and other facilities of the Sunday Leader were damaged in an arson attack that Lasantha said resembled a “commando action.”
“This unrivalled record of duty and service speaks for itself,” said White. “Sri Lankan journalists and society at large owe a great debt to a man who always stood up for democracy and freedom.”
The IFJ fears that attacks on critical voices in media may increase following the Sri Lankan government’s recent military successes against Tamil Tiger fighters. On January 6, the studios and transmission facilities of the network Sirasa TV were attacked by armed men. This raid followed a series of attacks on the channel’s coverage by officials in the Sri Lankan government and state-owned media.
“A climate of triumphalism can be toxic for press freedom,” said White. “This is why we welcome the initiative of some political parties in Sri Lanka to hold a wide-ranging public debate on current threats to media freedom.”
The IFJ says civil society and the media community in Sri Lanka should unite to agree an action plan to end the culture of impunity for attacks on media staff. “This latest tragedy underscores why the safety of journalists must become a top priority,” said White.
தேசம்நெற் : சண்டே லீடர் ஆசிரியரின் படுகொலையை தேசம்நெற் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது.
இலங்கை அரசாங்கம் தொடர்பாகவும் தற்போது முன்னெடுக்கப்படும் யுத்தம் தொடர்பாகவும் மிகுந்த விமர்சனத்தைக் கொண்டிருந்த லசந்த விக்ரமதுங்கவின் படுகொலையை தேசம்நெற் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது. ஊடகவியலாளர்கள் மற்றும் ஊடகங்கள் மீதான தாக்குதல்கள் இலங்கையில் நாளாந்த நிகழ்வுகளாகி வருகின்றது. ஊடகவியலாளர்களுக்கு ஆபத்தான நாடுகளில் ஒன்றாக இலங்கையும் தற்போது உள்ளது என்பதை லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலை மீண்டும் ஒருமுறை நிரூபித்து உள்ளது.
இன்று காலை துப்பாக்கிச் சூட்டிற்கு இலக்காகி படுகாயமடைந்து களுபோவில வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்த சண்டே லீடரின் பிரதம ஆசிரியர் லசந்த விக்ரமதுங்க பி.பகல. 2 மணியளவில் மரணமடைந்தார்.
கொழும்பின் புறநகர்ப் பகுதியான தெகிவளை – அத்துருகிரிய வீதியில் இன்று வியாழக்கிழமை காலை 10:30 மணியளவில் லசந்த விக்கிரமதுங்க மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தப்பட்டுள்ளது. இதில் கடுமையான காயமடைந்த அவர், களுபோவில மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டு சிகிச்சை பலனளிக்காத நிலையில் இன்று பிற்பகல் 2:00 மணியளவில் உயிரிழந்துள்ளார்.
அலுவலகம் நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்தபோதே அடையாளம் தெரியாத நபர்களின் துப்பாக்கி சூட்டுக்கு இலக்கானதாக காவல்துறையினர் தெரிவித்தனர். கொழும்பில் இருந்து பிரதி புதன்கிழமை தோறும் வெளிவரும் “மோர்ணிங் லீடர்” வார ஏட்டின் ஆசிரியராகவும் லசந்த விக்கிரதுங்க உள்ளார்.
சண்டேலீடர் பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்ட கட்டுரைகள் மூலம் தனது நற்பெயருக்கு அபகீர்த்தி ஏற்பட்டதாகக் கூறி பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் கோதபாய ராஜபக்ச வழக்கு தாக்கல் செய்திருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது. ‘மிக்’ விமான கொள்வனவில் முறைகேடு இடம்பெற்றதாக அவதூறான செய்திகள் வெளியிட்டதால் தனக்கு பாரிய பாதிப்பு ஏற்பட்டதாகத் தெரிவித்திருந்த கோதபாய ராஜபக்ச லண்டே லிடர் வெளியீட்டாளர்களுக்கும் அதன் ஆசியிரயர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவுக்கும் எதிராக வழக்கு தொடுத்திருந்தார். அவ்வழக்கில் கோதாபய ராஜபக்ஷ பற்றிய செய்திகளை வெளியிடக் கூடாதென “சண்டே லீடர்’ பத்திரிகைக்கு கடந்த ஆண்டு டிசம்பர் நடுப்பகுதியில் நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டு இருந்தது.
நீதிமன்றத்தின் இவ்வுத்தரவைக் கண்டித்த பாரிஸை தளமாகக் கொண்டியங்கும் எல்லைகளற்ற ஊடகவியலாளர் அமைப்பு (Reporters Without Border) ‘இலங்கையில் ஊடகங்கள் மீது நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் கட்டவிழ்த்து விடப்படும் அடக்குமுறைகள் பெரும் கவலையளிக்கின்றன. அரசாங்கத்திற்கு எதிரான செய்திகளையும் ஒளி, ஒலிபரப்பு மற்றும் பிரசுரம் செய்யும் உரிமை ஊடகங்களுக்கு உண்டு.’ என அப்போது தெரிவித்து இருந்தது.
சண்டெ லீடர் ஆசிரியர் லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் படுகொலைக்கு 24 மணிநேரத்திற்கு முன் ஜனவரி 6 அன்று மகாராஜா நிறுவனத்தின் சிரச தொலைக்காட்சி தாக்குதலுக்கு உள்ளானது. மேலும் கடந்த ஆண்டு சண்டே லீடர் பத்திரிகை அலுவலகம் எரிக்கப்பட்டதும் தெரிந்ததே.
இலங்கையில் கடந்த இரு தசாப்தங்களில், 50 க்கும் அதிகமான ஊடகவியலாளர்களும் கலைஞர்களும் நேரடியாக தமது கருத்துக்களுக்காக கொல்லப்பட்டமை ஆவணப்படுத்தப்பட்டு உள்ளதாக War of Words : Freedom of Expression in South Asia – May 2005 அறிக்கையில் Article 19 என்ற ஊடக உரிமைகளுக்கான அமைப்பு தெரிவித்து உள்ளது.
Reporters Without Border அமைப்பு நாடுகளை பத்திரிகைச் சுதந்திரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு வரிசைப்படுத்தியுள்ளது. 167 நாடுகளைக் கொண்ட 2005ம் ஆண்டு வரிசைப்படுத்தலில் இலங்கை 115வது இடத்தில் உள்ளமை இலங்கையில் ஊடகங்களின் நிலையை விளங்கிக் கொள்ள உதவும்.
T Sothilingam
Farwell to murdered Lasantha Wickramatunga- A passionate editorial in the Sunday LeaderSunday, 11 January, 2009 11:36 AM
Editorial : And Then They Came For Me
No other profession calls on its practitioners to lay down their lives for their art save the armed forces and, in Sri Lanka , journalism. In the course of the past few years, the independent media have increasingly come under attack. Electronic and print-media institutions have been burnt, bombed, sealed and coerced. Countless journalists have been harassed, threatened and killed. It has been my honour to belong to all those categories and now especially the last.
I have been in the business of journalism a good long time. Indeed, 2009 will be The Sunday Leader’s 15th year. Many things have changed in Sri Lanka during that time, and it does not need me to tell you that the greater part of that change has been for the worse. We find ourselves in the midst of a civil war ruthlessly prosecuted by protagonists whose bloodlust knows no bounds. Terror, whether perpetrated by terrorists or the state, has become the order of the day. Indeed, murder has become the primary tool whereby the state seeks to control the organs of liberty. Today it is the journalists, tomorrow it will be the judges. For neither group have the risks ever been higher or the stakes lower.
Why then do we do it? I often wonder that. After all, I too am a husband, and the father of three wonderful children. I too have responsibilities and obligations that transcend my profession, be it the law or journalism. Is it worth the risk? Many people tell me it is not. Friends tell me to revert to the bar, and goodness knows it offers a better and safer livelihood. Others, including political leaders on both sides, have at various times sought to induce me to take to politics, going so far as to offer me ministries of my choice. Diplomats, recognising the risk journalists face in Sri Lanka , have offered me safe passage and the right of residence in their countries. Whatever else I may have been stuck for, I have not been stuck for choice. But there is a calling that is yet above high office, fame, lucre and security. It is the call of conscience.
The Sunday Leader has been a controversial newspaper because we say it like we see it: whether it be a spade, a thief or a murderer, we call it by that name. We do not hide behind euphemism. The investigative articles we print are supported by documentary evidence thanks to the public-spiritedness of citizens who at great risk to themselves pass on this material to us. We have exposed scandal after scandal, and never once in these 15 years has anyone proved us wrong or successfully prosecuted us.
The free media serve as a mirror in which the public can see itself sans mascara and styling gel. From us you learn the state of your nation, and especially its management by the people you elected to give your children a better future. Sometimes the image you see in that mirror is not a pleasant one. But while you may grumble in the privacy of your armchair, the journalists who hold the mirror up to you do so publicly and at great risk to themselves. That is our calling, and we do not shirk it.
Every newspaper has its angle, and we do not hide the fact that we have ours. Our commitment is to see Sri Lanka as a transparent, secular, liberal democracy. Think about those words, for they each has profound meaning. Transparent because government must be openly accountable to the people and never abuse their trust. Secular because in a multi-ethnic and multi-cultural society such as ours, secularism offers the only common ground by which we might all be united. Liberal because we recognise that all human beings are created different, and we need to accept others for what they are and not what we would like them to be. And democratic… well, if you need me to explain why that is important, you’d best stop buying this paper.
The Sunday Leader has never sought safety by unquestioningly articulating the majority view. Let’s face it, that is the way to sell newspapers. On the contrary, as our opinion pieces over the years amply demonstrate, we often voice ideas that many people find distasteful. For example, we have consistently espoused the view that while separatist terrorism must be eradicated, it is more important to address the root causes of terrorism, and urged government to view Sri Lanka ’s ethnic strife in the context of history and not through the telescope of terrorism. We have also agitated against state terrorism in the so-called war against terror, and made no secret of our horror that Sri Lanka is the only country in the world routinely to bomb its own citizens. For these views we have been labelled traitors, and if this be treachery, we wear that label proudly.
Many people suspect that The Sunday Leader has a political agenda: it does not. If we appear more critical of the government than of the opposition it is only because we believe that – pray excuse cricketing argot – there is no point in bowling to the fielding side. Remember that for the few years of our existence in which the UNP was in office, we proved to be the biggest thorn in its flesh, exposing excess and corruption wherever it occurred. Indeed, the steady stream of embarrassing expos‚s we published may well have served to precipitate the downfall of that government.
Neither should our distaste for the war be interpreted to mean that we support the Tigers. The LTTE are among the most ruthless and bloodthirsty organisations ever to have infested the planet. There is no gainsaying that it must be eradicated. But to do so by violating the rights of Tamil citizens, bombing and shooting them mercilessly, is not only wrong but shames the Sinhalese, whose claim to be custodians of the dhamma is forever called into question by this savagery, much of which is unknown to the public because of censorship.
What is more, a military occupation of the country’s north and east will require the Tamil people of those regions to live eternally as second-class citizens, deprived of all self respect. Do not imagine that you can placate them by showering “development” and “reconstruction” on them in the post-war era. The wounds of war will scar them forever, and you will also have an even more bitter and hateful Diaspora to contend with. A problem amenable to a political solution will thus become a festering wound that will yield strife for all eternity. If I seem angry and frustrated, it is only because most of my countrymen – and all of the government – cannot see this writing so plainly on the wall.
It is well known that I was on two occasions brutally assaulted, while on another my house was sprayed with machine-gun fire. Despite the government’s sanctimonious assurances, there was never a serious police inquiry into the perpetrators of these attacks, and the attackers were never apprehended. In all these cases, I have reason to believe the attacks were inspired by the government. When finally I am killed, it will be the government that kills me.
The irony in this is that, unknown to most of the public, Mahinda and I have been friends for more than a quarter century. Indeed, I suspect that I am one of the few people remaining who routinely addresses him by his first name and uses the familiar Sinhala address oya when talking to him. Although I do not attend the meetings he periodically holds for newspaper editors, hardly a month passes when we do not meet, privately or with a few close friends present, late at night at President ’s House. There we swap yarns, discuss politics and joke about the good old days. A few remarks to him would therefore be in order here.
Mahinda, when you finally fought your way to the SLFP presidential nomination in 2005, nowhere were you welcomed more warmly than in this column. Indeed, we broke with a decade of tradition by referring to you throughout by your first name. So well known were your commitments to human rights and liberal values that we ushered you in like a breath of fresh air. Then, through an act of folly, you got yourself involved in the Helping Hambantota scandal. It was after a lot of soul-searching that we broke the story, at the same time urging you to return the money. By the time you did so several weeks later, a great blow had been struck to your reputation. It is one you are still trying to live down.
You have told me yourself that you were not greedy for the presidency. You did not have to hanker after it: it fell into your lap. You have told me that your sons are your greatest joy, and that you love spending time with them, leaving your brothers to operate the machinery of state. Now, it is clear to all who will see that that machinery has operated so well that my sons and daughter do not themselves have a father.
In the wake of my death I know you will make all the usual sanctimonious noises and call upon the police to hold a swift and thorough inquiry. But like all the inquiries you have ordered in the past, nothing will come of this one, too. For truth be told, we both know who will be behind my death, but dare not call his name. Not just my life, but yours too, depends on it.
Sadly, for all the dreams you had for our country in your younger days, in just three years you have reduced it to rubble. In the name of patriotism you have trampled on human rights, nurtured unbridled corruption and squandered public money like no other President before you. Indeed, your conduct has been like a small child suddenly let loose in a toyshop. That analogy is perhaps inapt because no child could have caused so much blood to be spilled on this land as you have, or trampled on the rights of its citizens as you do. Although you are now so drunk with power that you cannot see it, you will come to regret your sons having so rich an inheritance of blood. It can only bring tragedy. As for me, it is with a clear conscience that I go to meet my Maker. I wish, when your time finally comes, you could do the same. I wish.
As for me, I have the satisfaction of knowing that I walked tall and bowed to no man. And I have not travelled this journey alone. Fellow journalists in other branches of the media walked with me: most of them are now dead, imprisoned without trial or exiled in far-off lands. Others walk in the shadow of death that your Presidency has cast on the freedoms for which you once fought so hard. You will never be allowed to forget that my death took place under your watch. As anguished as I know you will be, I also know that you will have no choice but to protect my killers: you will see to it that the guilty one is never convicted. You have no choice. I feel sorry for you, and Shiranthi will have a long time to spend on her knees when next she goes for Confession for it is not just her owns sins which she must confess, but those of her extended family that keeps you in office.
As for the readers of The Sunday Leader, what can I say but Thank You for supporting our mission. We have espoused unpopular causes, stood up for those too feeble to stand up for themselves, locked horns with the high and mighty so swollen with power that they have forgotten their roots, exposed corruption and the waste of your hard-earned tax rupees, and made sure that whatever the propaganda of the day, you were allowed to hear a contrary view. For this I – and my family – have now paid the price that I have long known I will one day have to pay. I am – and have always been – ready for that. I have done nothing to prevent this outcome: no security, no precautions. I want my murderer to know that I am not a coward like he is, hiding behind human shields while condemning thousands of innocents to death. What am I among so many? It has long been written that my life would be taken, and by whom. All that remains to be written is when.
That The Sunday Leader will continue fighting the good fight, too, is written. For I did not fight this fight alone. Many more of us have to be – and will be – killed before The Leader is laid to rest. I hope my assassination will be seen not as a defeat of freedom but an inspiration for those who survive to step up their efforts. Indeed, I hope that it will help galvanise forces that will usher in a new era of human liberty in our beloved motherland. I also hope it will open the eyes of your President to the fact that however many are slaughtered in the name of patriotism, the human spirit will endure and flourish. Not all the Rajapakses combined can kill that.
People often ask me why I take such risks and tell me it is a matter of time before I am bumped off. Of course I know that: it is inevitable. But if we do not speak out now, there will be no one left to speak for those who cannot, whether they be ethnic minorities, the disadvantaged or the persecuted. An example that has inspired me throughout my career in journalism has been that of the German theologian, Martin Niem”ller. In his youth he was an anti-Semite and an admirer of Hitler. As Nazism took hold in Germany , however, he saw Nazism for what it was: it was not just the Jews Hitler sought to extirpate, it was just about anyone with an alternate point of view. Niem”ller spoke out, and for his trouble was incarcerated in the Sachsenhausen and Dachau concentration camps from 1937 to 1945, and very nearly executed. While incarcerated, Niem”ller wrote a poem that, from the first time I read it in my teenage years, stuck hauntingly in my mind:
First they came for the Jews
and I did not speak out because I was not a Jew.
Then they came for the Communists
and I did not speak out because I was not a Communist.
Then they came for the trade unionists
and I did not speak out because I was not a trade unionist.
Then they came for me
and there was no one left to speak out for me.
If you remember nothing else, remember this: The Leader is there for you, be you Sinhalese, Tamil, Muslim, low-caste, homosexual, dissident or disabled. Its staff will fight on, unbowed and unafraid, with the courage to which you have become accustomed. Do not take that commitment for granted. Let there be no doubt that whatever sacrifices we journalists make, they are not made for our own glory or enrichment: they are made for you. Whether you deserve their sacrifice is another matter. As for me, God knows I tried.
Raman Kandasamy
Dear Uncle Mahinda Rajapakshe,
Today you are in a historical moment. You are poised to win LTTE in an all out War. You will soon be a giantic hero in the eyes of many Srilankan’s.
However true to Ur origins you still act like a mafia man and a thug. U do not have to kill these journalists. Mahinda U are a maha modaya. U act like the Sinhalese folk comedian Mathanamutha.
Sunday Leader
This is the translation of Lasanthas Last Editorial. மொழிபெயர்ப்பு : ரஃபேல்
பிறகு அவர்கள் என்னிடம் வந்தார்கள்
(லசந்த விக்கிரமதுங்கவின் இறுதி ஆசிரியத் தலையங்கம். சண்டே லீடர், ஜனவரி 11 2009)
இலங்கையில், தங்கள் தொழிலின் நிமித்தமாக உயிரை விடும்படியான தேவை இராணுவத்தினரையும் பத்திரிகையாளரையும் தவிர வேறு எந்த தொழிலுக்கும் இல்லை. சுயமான ஊடகங்கள் கடந்த சில ஆண்டுகளாக தாக்குதலுக்குள்ளாவது அதிகரித்து வருகிறது. இலத்திரனியல் மற்றும் அச்சு ஊடகங்கள் எரிக்கப்பட்டும் குண்டுவீசப்பட்டும் இழுத்துமூடப்பட்டும் மிரட்டப்பட்டும் வருகிறது. எண்ணிலடங்கா பத்திரிகையாளர் நெருக்குதலுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு, மிரட்டப்பட்டு கொல்லப்பட்டுள்ளனர். இந்த அனைத்திலும் இருந்தது எனது பெருமையாக இருந்தது. தற்போது சிறப்பாக, கடைசி வகையும் அமைகிறது.
பத்திரிகைத்துறையில் பலஆண்டுகளாக இருந்து வருகின்றேன். உண்மையில் 2009 சண்டேலீடரின் 15 ஆவது ஆண்டு. இந்த காலகட்டத்தில் பல மாற்றங்கள் இலங்கையில் நிகழ்ந்துள்ளன. இதில் பெரும் பகுதி மோசமான மாற்றங்கள் என்பதை நான் சொல்லத் தேவையில்லை. எல்லையற்ற இரத்த வேட்கை பிடித்த தலைமைகளால் இரக்கமற்ற முறையில் நடத்தப்படும் ஓர் உள்நாட்டுப் போரின் நடுவில் நாமிருக்கிறோம். அது பயங்கரவாதிகளால் உருவாக்கப்பட்டாலும் அரசினால் உருவாக்கப்பட்ட்டாலும், பயங்கரவாதம், அன்றாட நடைமுறையாக மாறிவிட்டது. சுதந்திரத்தின் கரங்களை ஒடுக்குவதற்கு அரசு முதன்மையாக எடுத்திருக்கும் கருவியாக கொலை அமைந்துள்ளது. இப்போது பத்திரிகையாளர்கள், நாளை நீதிபதிகள். இதில் எவருக்கும் முன்னெப்போதையும்விட சிக்கல் அதிகமாயும் தப்பும் வாய்ப்பு குறைவாகவும் உள்ளது.
பிறகு ஏன் நாங்கள் இவற்றை மேற்கொள்ள வேண்டும்? நான் அடிக்கடி இது குறித்து ஆச்சரியப்படுவேன். நான் ஓர் கணவன் மற்றும் மூன்று அருமையான குழந்தைகளின் தந்தைதானே. எனக்கும் எனது தொழிலை மேவிய பொறுப்புக்களும் கடப்பாடுகளும் இருக்கின்றன, அது பத்திரிகைத் துறையாயினும் சட்டமாயினும். இந்தளவு ஆபத்தை எதிர்கொள்வது பொருத்தப்பாடுடையதா? பலர் இது தேவையில்லை என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள். நண்பர்கள் என்னைச் சட்டத்துடன்மட்டும் நின்றுகொள்ளும்படி அறிவுறுத்தியிருக்கிறார்கள். அது பாதுகாப்பான சிறப்பான வாழக்கையைத் தரும் என்பது தெரிந்ததே. பிறர், இரண்டு பக்கமும் இருக்கும் அரசில் தலைவர்கள் உட்பட, பல வேளைகளில் அரசிலில் ஈடுபடத் தூண்டினார்கள். எனக்கு விரும்பிய அமைச்சினைக்கூடத் தருமளவிற்குச் சென்றார்கள். வெளிநாட்டு ராசதந்திரிகள், இலங்கையில் பத்திரிகையாளர் எதிர்கொள்ளும் ஆபத்தைக்; கருத்தில் கொண்டு பாதுகாப்பான பயணத்தையும் அவர்கள் நாட்டில் தங்குவதற்கு உரிமையையும் வழங்குவதாகக் கூறினார்கள். எவையெல்லாம் என்னைச் சிக்கவைப்பதற்கு முன்னாலிருந்தனவோ அவை எவற்றிலும் நான் தேர்ந்தெடுத்துச் சிக்கிக் கொள்ளவில்லை.
உயர்பதவி, புகழ், பொருள், பாதுகாப்பு அனைத்துக்கும் மேலாக ஒரு அழைப்பு இருக்கிறது. அதுதான் மனச்சாட்சி.
சண்டே லீடர் ஓர் சர்ச்சைக்குரிய செய்தி ஏடாக இருக்கிறது, ஏனெனில்; நாங்கள் பார்ப்பவற்றை நாங்கள் சொல்கிறோம். உன்னத ஆளாயிருப்பினும் கள்ளனாயிருப்பினும் கொலைகாரனாயிருப்பினும் நாங்கள் அந்தப் பெயரால் அழைக்கிறோம். நாங்கள் திரிபுச் சொற்களின் பின்னால் அவற்றை மறைப்பதில்லை. புலனாய்வு செய்து நாங்கள் அச்சிடும் கட்டுரைகள் ஆவண ஆதாரங்களுடன் உள்ளன. இந்த மாதிரி ஆவணங்களைக் குடிமக்களுக்குரிய உந்துதலுடன் தங்களுக்கு இருக்கும் பெரும் ஆபத்துக்கு மத்தியிலும் தந்து உதவும் மக்களுக்கு நன்றியுடையோம். நாங்கள் ஊழலுக்கு மேல் ஊழல்களை அம்பலத்தில் கொண்டு வந்திருக்கிறோம். இவை கடந்த 15 ஆண்டுகளில் ஒரு தடைவகூட தவறானது என்று நிரூபிக்கப்படவுமில்லை சட்டத்தின் முன் தண்டனை பெறவும்; இல்லை.
சுதந்திர ஊடகம் மக்களுக்கு கண்ணாடியாகச் செயற்படுகிறது. மக்கள் இதன் மூலம் தங்களை ஒப்பனைகள் இன்றிப் பார்த்துக் கொள்ள முடியும். எங்களிலிருந்து நீங்கள் உங்கள் நாட்டின் அரசைப்பற்றி அறிந்து கொள்ளலாம். குறிப்பாக மக்களால் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு சிறப்பான எதிர்காலத்தை தருவதற்காக தேர்வு செய்யப்பட்ட அரசின், அவற்றின் ஆட்சிமுறைகள் பற்றி அறிந்து கொள்ள முடியும். சிலவேளைகளில் இந்தக் கண்ணாடியில் நீங்கள் பார்க்கும் பிம்பம் ரசிக்கும்படி இருக்காது. ஆனால் நீங்கள் தனிமையில் உங்கள் சாய்மணைக் கதிரைகளில் இருந்தபடி அவற்றைப் புரட்டுகையில் அந்தக் கண்ணாடியைப் பிடித்திருக்கும் பத்திரிகையாளர் தங்கள் முன்னிருக்கும் பெரிய ஆபத்துநிலையையும் பொருட்படுத்தாமல் வெளிப்படையாக நிற்கிறார். இதுதான் எங்கள் அழைப்பு. நாங்கள் அதைத் தவிர்க்க மாட்டோம்.
ஒவ்வொரு செய்தி ஏடும் தங்களுக்கான பார்வைக் கோணங்களை கொண்டவை. நாங்களும் அப்படியொரு கோணத்திலிருந்து பார்க்கிறாம் என்ற உண்மையை மறைக்கவில்லை. சிறிலங்காவை வெளிப்படையான – மதச்சார்பற்ற – சுதந்திரமான- மக்களாட்சியுடையதாகப் பார்ப்பதே எங்கள் நோக்கு. இந்த ஒவ்வொரு சொல்லையும் பற்றிச் சிந்தித்து பாருங்கள் . அவை சிறப்பான பொருளுடையவை. வெளிப்படையானது என்பது அரசு மக்களுக்கு திறந்ததாக நம்பிக்கைக்குரியதாகவும் அவர்களின் நம்பிக்கையை பாழடிக்காததாகவும் இருக்கவேண்டும் என்பதைக் குறிக்கிறது. மதச்சார்பற்றது என்பது எங்களைப்போன்ற பல்பண்பாண்டு பல்லின சமூகத்தில் மதச்சார்பின்மைதான் நாங்கள் அனைவரும் ஒன்றுபடுவதற்கான தளத்தை வழங்கும் என்பதனால். சுதந்திரமானது என்பது நாங்கள் அனைத்து மனிதர்களும் வேறுபாடுகளுடன் படைக்கப்பட்டள்ளனர் என்பதை ஏற்றுக் கொள்ளுதலும் பிறரை நாம் அவர்கள் எப்படி யிருக்க வேண்டும் என்று நினைக்காமல் அவர்கள் அப்படியிருப்பதன்படியே ஏற்றுக் கொள்ளுதலுமாகும். மற்றும் மக்களாட்சி என்பது…சரி, ஏன் இது முதன்மையானது என்று விளக்கவேண்டும் என்று நீங்கள் எதிர்பார்ப்பீர்களாயிருந்தால் இந்தச் செய்திஏட்டை வாங்குவதை நீங்கள் நிறுத்துவது நல்லது.
பெரும்பான்மையரின் பார்வையைக் கேள்விக்குள்ளாக்காமல் அப’படியே திருப்பிச்சொல்வதன் வழியாக சண்டே லீடர் ஒருபோதும் பாதுகாப்பு தேடிக்கொள்வில்லை. அதை எதிர்கொள்வோம். அதுதான் செய்தி ஏடுகளை விற்கும் வழி. அதற்கு மாறாக எமது கருத்துக் களங்களில் கடந்த ஆண்டுகளாக நாங்கள முன்வைக்கும கருத்துக்கள் பலருக்கு விருப்பற்றவையாக இருந்துள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக பிரிவினைவாதப் பயங்கரவாதம் நீங்கப்படவேண்டிய அதேவேளை பயங்கரவாதத்தின் அடிப்படை எது என்பதைப்பற்றிச் சிந்திக்கவேண்டும் என்பதை தொடர்ந்து வலியுறுத்தி வந்துள்ளோம். வரலாற்றினூடாக இனச்சிக்ககலைப் பார்க்கும் படியும் பயங்கரவாதத் தொலைநோக்கியூடாகப் பாரக்கவேண்டாம் என்றும் சிறிலங்கா அரசை வலியுறுத்தியுள்ளோம். பயங்கரவாத்திற்கு எதிரானபோர் என்ற பெயரில் நடக்கும் அரசுப் பயங்கரவாதம் பற்றியும் நாம் குரல்கொடுத்தோம்;. தனது குடி மக்களின் மீது தொடர்ச்சியாகக் குண்டு மழை பொழியும் உலகின் ஒரேயொரு நாடு சிறிலங்கா என்ற உண்மையை ரகசியமாக்கவும் இல்லை. இந்தப் பார்வைகளுக்காக நாங்கள் காட்டிக்கொடுப்போர் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டோம். இது நம்பிக்கைத் துரோமாயிருந்தால் நாங்கள் அதைப் பெருமையுடன் அணிந்துகொள்வோம்.
பலர் சண்டேலீடர் ஒரு அரசியல் திட்டத்துடன் இயங்கி வருகிறது என்று நம்புகிறார்கள்: அப்படியல்ல. எதிர்க் கட்சிகளைவிடவும் அரசை நாங்கள் அதிகமாக விமர்சிப்பதாகப் பட்டால் அது – கிரிக்கெட் விளையாட்டின் நுட்பத்தை எடுப்பதற்கு மன்னிக்க, – ‘பீல்டிங்’ பக்கத்திற்கு பந்தை எறிவதில் எந்தப் பயனும் இலலை என்பதனால்தான். ஐ.தே. கட்சி ஆட்சியில் இருந்த சில ஆண்டுகளை எண்ணிப்பாருங்கள். அதன் சதையில் ஏறிய பெரிய முள்ளாக நாங்கள் இருந்து நிரூபித்திருக்கிறோம். ஊழலையும் சீரழிவையும் எங்கிருந்தாலும் வெளிக்கொணர்ந்தோம். உண்மையில் நாங்கள் வெளிக்கொண்டு வந்தவற்றின் தொடர்ச்சியான விளைவுகளால்தான் அந்த அரசின் வீழ்ச்சி அமைந்தது.
எமது போரின் மீதான விருப்பின்மை புலிகளை நாங்கள் ஆதரிப்பதாக விளக்கமளிக்கப்பட்டது. புவியில் பிடித்திருக்கும் கொடூரமான ரத்ததாகம் கொண்ட பயங்கரவாத அமைப்புக்களில் முதன்மையானது எல.ரி.ரி.இ(LTTE). அது இல்லாமல் செய்யப்டவேண்டும் என்பதற்கு எதிர்ப்பு சொல்லமுடியாது. அதற்காக, தமிழ் மக்களின் உரிமைகளை நசுக்குவது, குண்டுவீசுவது, கருணையற்ற வகையில் சுடுவது பிழையானது மட்டுமல்ல சிங்களவருக்கு வெட்கத்தைத் தருவது. தம்மத்தின் காவலர் என்பவர்கள் இந்த காட்டுமிராண்டித் தனத்தினால் எப்போதும் கேள்விக்குள்ளாக்கப்படுவர். இவற்றில் பெரும்பான்மையானவை இருக்கின்ற தணிக்கையினால் பொதுமக்களுக்கு தெரியாது.
மேலும் என்ன, வடக்கு கிழக்குகள் இராணுவத்தால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டிருப்பது அப்பகுதியின் தமிழ் மக்களை இரண்டாம் தரப் பிரசைகளாகவும் அனைத்து சுயமரியாதையையும் இழந்தவர்களாகவும் வைத்திருக்கும். போருக்குப் பின்பான காலத்தில் அபிவிருத்தி மீள்கட்டுமானம் போன்றவற்றால் அவர்களைச் சாந்தப்படுத்தி விடலாம் என்று கற்பனை செய்ய வேண்டாம். போரின் வடுக்கள் அவர்களில் எப்போதும் பதிந்திருக்கும். மேலும் இவற்றைக் கொண்ட, கசப்பான, வெறுப்புடைய ஓர் புலம்பெயர் சமூகமும் உங்களுக்கு முன் உள்ளது. ஓர் அரசியல் தீர்வின் மூலம் தீரக்கப்படக்கூடியதாகவிருந்த சிக்கல் ஒன்று என்றென்றைக்கும் மாறாத வடுவாக சிதம்பியுள்ளது. கோபமும் விரக்தியும் என்னிடம் தென்பட்டால் அது எனது நாட்டு மக்களுக்காகத்தான் – அரசாங்கத்தினருக்காகத்தான். தூய்மையாகச் கல்லில் எழுதப்படும் இந்த எழுத்துக்களை அவர்களால் பார்க்கமுடியாது.
நான் இரு தடவை மிகவும் கொடுமையாகத் தாக்கப்பட்டேன் என்பது அறியப்பட்டதே. மற்றொரு தடவை எனது வீடு எந்திரத்துப்பாக்கிக் குண்டுகளால்; விசிறப்பட்டது. அரசாங்கத்தின் புனித வாக்குறுதிகளைத் தவிர, இந்த தாக்குதல் செய்தவர்கள் பற்றி எவ்வித விசாரணையும் இது வரை இல்லை. தாக்கியவர்கள் இதுவரை கைது செய்யப்படவில்லை. ஒவ்வொரு தாக்குதலும் அரசாங்கத் தூண்டுதலில் நடந்தது என்று எண்ண எனக்கு காரணங்கள் இருந்தன. இறுதியாக நான் கொல்லப்படுகையில் இந்த அரசாங்கம்தான் என்னைக் கொல்லப்போகின்றது.
பல பொது மக்களுக்கு தெரியாத முரண் என்னவென்றால், 25 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக மகிந்தவும் நானும் நண்பர்கள். உண்மையில் நான் நினைக்கிறேன்;, எப்போதும் முதல்பெயரால் அவரை அழைக்கும் வகையில் மிஞ்சி இருக்கும் சிலரில் நானும் இருக்கிறேன். சிங்களத்தில் தெரிந்தவர்களை அழைக்கும் ‘ஒய’ என்பதனையும் அவருடன் கதைக்கும் போது பாவிக்கிறேன். செய்தி எடுகளின் ஆசிரியர்களுக்காக அவர் கூட்டும் தொடர்ச்சியான கூட்டங்களில் நான் பங்கு பற்றுவதில்லை. நாங்கள் இருவரும் சந்திக்காமல் ஒரு மாதம் கூட இருந்ததில்லை. ஏதாவது நண்பர்கள் வீட்டில் அல்லது அதிபரின் வீட்டில் பின்இரவிலாவது சந்தித்துக் கொள்வோம். அங்கே கதைவிட்டு அரசியல் உரையாடி எங்கள் பழைய நாட்கள் பற்றி பகிடிவிட்டுக் கதைத்துக் கொள்வோம். அதனால் அவருக்குச் சில குறிப்புக்கள் இங்கே தருகிறேன்.
மகிந்தா! 2005 இல் அதிபராக போட்டியிடுகையில் இந்தப் பத்தியைத்தவிர வேறு எங்கும் மிகவும் மகிழ்வுடன் நீ வரவேற்கப்படவில்லை. உண்மையில், ஆண்டுகளாக இருந்த மரபை உனது முதல் பெயரால் அழைப்பதன் மூலம் நாம் மீறினோம். மனித உரிமைகளுக்கும் சுதந்திர விழுமியங்களுக்குமான உனது முன்னைய ஈடுபாடுகள் பரவலாக அறியப்பட்டவை. நாங்கள் அதை ஓர் நம்பிக்கை தரும் தென்றலாகப் பாரத்ததோம். பின்னர் முட்டாள்தனமாக நீ அம்பாந்தோட்டை ஊழலில் உன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டாய். அந்த செய்தியை வெளியிடுகையில் மிகவும் ஆன்ம சோதனையாக இருந்தது. அதே நேரம் அந்தப் பணத்தை திருப்பி கொடுக்கும் படி வலியுறுத்தினேன். நீ அதை பல கிழமைகள் கழிந்த பின்னர் செய்தாய். உனது நம்பகத்தன்மையில் பெரிய அடிவிழுந்தது. இன்னும் நீதான் கீழான வாழ்நிலையை வாழ எத்தனிக்கிறாய்.
அதிபர் பதவிக்கு ஆசைபிடித்தவனல்ல என்று உன்னைப்பற்றி எனக்கு சொல்லியிருக்கிறாய். அதற்காக நீ அலையாமல் அது உன் மடியில் வந்து விழுந்தது. உனது மகன்;கள்தான் உன் சிறந்த மகிழ்வின்பம் என்று கூறியிருக்கிறாய். அவர்களுடன் நேரம் செலவிட விரும்புவதாகச் சொன்னாய். அதனால் உனது சகோதரர்களை அரச எந்திரத்தை இயக்கும்படி விடுவதாகச் சொன்னாய். இப்போது அனைவருக்கும் தெளிவாகிறது. அரசு எந்திரம் நன்றாக இயங்குகிறது. அதனால் எனது பையன்களும் மகளும் தந்தையற்றுபோயிருக்கிறார்கள்.
எனது மரணத்தில் நீ உனது புனிதச் சத்தங்களை எழுப்பி காவல்துறையை அழைத்து உடனடியான முழு விசாரணைக்கு உத்தரவிடுவாய் என எனக்குத் தெரியும். ஆனால் கடந்த காலத்தில் நீ உத்தரவிட்ட அனைத்து விசாரணைகளiயும்போல இதிலிருந்தும்கூட எதுவும் வெளிவராது. உண்மையைச் சொன்னால் எனது மரணத்தின் பின்னால் யார் இருக்கிறார்கள் என்பதை நாமிருவரும் அறிவோம். ஆனால் அவனது பெயரை உச்சரிக்கத் தைரியமில்லை. எனது உயிர் மட்டுமல்ல உனதும்கூட அதில்தான் தங்கியிருக்கிறது.
கவலைக்குரியவகையில், உனது இளம் நாட்களில் எமது நாட்டுக்காக நீ கொண்டிருந்த அனைத்துக் கனவுகளையும் வெறும் மூன்று அண்டுகளில் சிதைத்துவிட்டாய். நட்டுப்பற்று என்ற பெயரில் நீ மனித உரிமைகளை நெரிக்கிறாய், எல்லையற்ற ஊழலை வளர்க்கிறாய், பொதுப்பணத்தை உனக்கு முன்னிருந்த அதிகபர்களைவிட அதிகமாக வீணடிக்கிறாய். உண்மையில் சிறுபிள்ளை தற்செயலாய் பொம்மைக் கடைக்குள் நுழைந்தது போல உனது செயல் இருக்கிறது. இந்த ஒப்புமையும் பொருந்தாது ஏனென்றால் எந்தவொரு சிறுபிள்ளையும் இவ்வளவு இரத்தத்தை இந்நாட்டில் நீ செய்திருப்பதுபோல் சிந்தவைக்காது. அல்லது மக்களின் உரிமைகளை நெரிப்பதுபோல் நெருக்காது. உனக்குத் தெரியாத அதிகார போதையில் நீ இருப்பினும் நீ உனது மகன்கள் இரத்தத்தின்மூலம் சேர்த்த பணத்தின் வாரிசுகளாராய் இருப்பதையிட்டு வருந்துவாய். அது துன்பத்தையே பெற்றுத் தரும். என்னைப்பொறுத்தவரை நான் தூய மனச்சாட்சியுடன் என்னைப்படைத்தவனைப் பார்க்கச் செல்கிறேன். உனது நேரம் இறுதியாக நெருங்குகையில் நீயும் அப்படிச் செய்யவேண்டும்; என்று விரும்புகிறேன். நான் விரும்புகிறேன்.
என்னைப் பொறுத்தவரை நான் நிமிர்ந்து நடந்து ஒரு வருக்கும் தலைவணங்காமல் இருந்தேன் என்பதை அறிந்து திருப்தியாயிருந்தேன். இந்தப் பயணத்தை நான் தனியாகச் செய்யவில்லை. என்னுடன் பத்திரிகையாளர்கள் பிற பிரிவுகளில் உடன் நடந்தார்கள், பலர் இன்று இறந்துவிட்டார்கள், விசாரணையின்றி சிறையிலடைக்கப்பட்டுள்ளார்கள், அல்லது தூர தேசத்தில் குடிபுகுந்தார்கள். மற்றவர்கள் நீ முன்னர் கடுமையாகப் போராடிய சுதந்திரத்திற்காக உனது ஆளுகை உருவாக்கியிருக்கும் மரணத்தின் நிழலில் நடக்கிறார்கள். எனது மரணம் உனது கண்காணிப்பின்கீழ் நடந்தது என்பதை நீ ஒரு போதும் மறக்க விடப்படமாட்டாய். நான் துன்பப்பட்டது போல் நீயும் படுவாய். எனது கொலையாளிகளைப் பாதுகாப்பதைத்தவிர உனக்கு எந்த தெரிவும் இல்லையென்பது எனக்குத் தெரியும். குற்றமுடையவன் ஒரு போதும் தண்டிக்கப்படுவதில்லை என்பதை நீ பார்ப்பாய். உனக்கு எந்தத் தெரிவும் இல்லை. உன்னையிட்டு வருந்துகிறேன். அடுத்த தடவை பாவ மன்னிப்புக்கு செல்கையில் சிராந்தி(Shiranthi) அதிகநேரம் முழங்காலில் இருக்கவேண்டியிருக்கும். அது அவரது பாவங்களுக்காக அல்ல. உன்னை இந்தப் பதவியில் வைத்திருக்கும் உனது பெருங்குடும்பத்தின் பாவங்களுக்காக.
சண்டே லீடர் வாசகர்களுக்கு எதை நான் சொல்வது. ஆனால் எங்களது முயற்சிக்குரிய உங்கள் ஆதரவுக்கு நன்றி. நாங்கள் பிரபலமில்லாத விடயங்களைத் தொட்டிருக்கிறோம். பலர் எடுத்துக்கொள்ளாதவற்றுக்காக நாங்கள் முன்நின்றிருக்கின்றோம். தங்கள் அடிப்படைகளை மறந்து பதவிகளில் வீங்கிப் பெருத்திருப்பவர்களிடம் கொம்புச் சண்டை போட்டிருக்கிறோம். ஊழலையும் உங்கள் கடும் உழைப்பின் வரிப்பணத்தின் வீணடிப்பiயும் வெளிக்காட்டியிருக்கிறோம். அன்றாட வழக்கமானவற்றுக்கு மாறுபட்ட பார்வைகளை கேட்பதற்கு உறுதியளித்திருக்கிறோம். இதற்காக நானும் எனது குடும்பத்தினரும் விலை கொடுத்திருக்கிறோம். இந்த விலையை ஒரு நாள் கொடுக்கவேண்டியிருக்கும் என்று நீண்ட நாட்களாக அறிந்திருந்தேன். நான் எப்போதும் இதற்குத் தயாராகவே இருந்தேன், இருக்கிறேன். இந்த விளைவைத் தடுப்பதற்கு நான் எதையும் செய்யவில்லை: பாதுகாப்புமில்லை, முன்னெச்சரிக்கையும் இல்லை. எனது கொலையாளிக்கு அவனைப்போல நான் ஓர அயோக்கியன் அல்ல என்பது தெரியவேண்டும் என்று நான் விரும்பினேன். ஆயிரக்கணக்கான அப்பாவிகளின் மரணத்தை கண்டிக்கையில் மனிதக் கேடயத்தின் பின்னால் ஒழிந்து கொண்டிருப்பவன் நான் அல்ல. இத்தனைபேரிடையே நான் என்ன? நீண்டகாலகமாக எனது உயிர் எடுக்கப்படும் என்றும் அது யாரால் என்றும் எழுதப்பட்டு வருகிறது. எழுதப்படவேண்டியது எப்போது என்பதுமட்டும்தான்.
சண்டே லீடர் சண்டையைத் தொடரும். நல்ல சண்டை எழுதப்படுவதுதான். நான் இந்தச் சண்டையை தனியொருவனாகச் செய்யவில்லை. அந்தத் தலைவர் படுக்க வைக்கப்படும் வரை எங்களில் பலர் கொல்லப்படவேண்டும் கொல்லப்படுவார்கள். எனது படுகொலை சுதந்திரத்தின் மீதான அடியாகப் பார்க்கப்படாது என நான் நம்புகிறேன். மாறாக இந்த முயற்சிகளை முன்னெடுக்க உயிருடனிருப்பவர்களுக்கான ஊக்கமாக இது இருக்கும். உண்மையில் எங்கள் அன்பின் தாய் நாட்டில் ஓர் புதிய யுகத்தில் மனித சுதந்திரத்தை எடுத்துச்செல்லும் சக்திகளை உறுதிப்படுத்துவதாக இருக்கும் என நம்புகிறேன்.
எமது அதிபரின் கண்களைத் திறக்கும் என நான் மேலும் நம்புகிறேன். நாட்டுப்பற்று என்ற பெயரில் எவ்வளவு பேர் பலியாக்கப்பட்டாலும்கூட மனித முனைப்பு தொடர்ந்த வளர்ந்துகொண்டிருக்கும். அனைத்து ராஜபக்சேக்கள் சேர்ந்தாலும் அதைக் கொல்ல முடியாது.
பலர் எப்போதும் ஏன் நான் இவ்வளவு ஆபத்தை எதிர் கொள்கிறேன் என்று கேட்பார்கள். நான் கொலைசெய்யப்படுவதற்கு தாமதம் ஆகிறது அவ்வளவுதான் என்றும் சொல்லியிருக்கிறார்கள். எனக்கும் தெரிந்துதான் இருந்தது: அது தவிர்க்க முடியாதது. ஆனால் நாங்கள் இப்போது பேசாவிட்டால் பேசமுடியாதவர்களுக்கா பேச இங்கு ஒருவரும் இருக்க மாட்டார்கள். அவர்கள் இனச் சிறுபான்மையாக இருப்பினும் பலம் குறைந்தவர்களாயினும் ஒதுக்கப்பட்டவர்களாயினும்.
எனது இந்த பத்திரிகைத் தொழில் முழுவதும் என்னை ஆட்கொண்ட ஓர் உதாரணம், ஒரு யேர்மானிய இறையியலாளர் மாரட்டின் நீம்லர் (ஆயசவin Nநைஅடடநச). அவருடைய இளமைக்காலத்தில் அவர் ஓர் யூத எதிர்பாளரும் ஹிட்லரின் அபிமானியும். நாசிசம் யேர்மனியை ஆட்கொண்டபோது, எப்படியிருப்பினும், அவர் நாசிசம் எப்படியானது என்று பாரத்தார்: ஹிட்லர் அழிக்க நினைத்தது யூதரை மட்டுமல்ல. யாரெல்லாம் மாற்றுப் பார்வையைக் கொண்டிருக்கிறார்களோ அவர்களையெல்லாம் அழிக்க நினைத்தார். நீம்லர் குரல் கொடுத்தார். அதனால் அவர் சிறைப்படுத்தப்பட்டு சாசென்ஹாவுசென்னிலும் டச்சா விலும் வதைமுகாமில் 1937 இலிருந்து 1945 வரை அடைக்கப்பட்டார். கொல்லப்படுவதிலிருந்து மயிரிழையில் தப்பியிருக்கிறார். சிறைப்படுத்தப்பட்டபோது அவர் ஓர் கவிதை எழுதினார். முதல் தடவையாக நான் அதை எனது பதின்ம வயதில் வாசித்தேன். எனது மனதில் அது தவிர்க முடியாதபடி சிக்கிக்கொண்டது:
முதலில் அவர்கள் யூதர்களைத் தேடி வந்தார்கள்
நான் குரல் கொடுக்கவில்லை ஏனென்றால் நான் யூதனல்ல
பின்னர் அவர்கள் கொம்யூனிஸ்ருக்களைத் தேடி வந்தார்கள்
நான் குரல் கொடுக்கவில்லை ஏனென்றால் நான் ஓர் கொம்யூனிஸ்ற் அல்ல
பின்னர் அவர்கள் தொழில் சங்கத்தினரைத் தேடி வந்தார்கள்
நான் குரல் கொடுக்கவில்லை ஏனென்றால் நான் தொழில் சங்கத்தினனல்ல
பின்னர் அவர்கள் என்னைத் தேடி வந்தார்கள்
அங்கு ஒருவரும் மிஞ்சியிருக்கவில்லை எனக்காக குரல் கொடுக்க
உனக்கு ஒன்றும் நினைவிலில்லாவிட்டாலும் இதை நினைவிலிருத்து: தலைவன் என்பது நீ, நீயாக, சிங்களவருக்கு, தமிழர், முசுலிம். குறைந்த சாதியர், ஓரினச் சேரக்கையாளர் கலகக்காரர் வலுவிழந்தோர் அனைவருக்கும் தலைவர். அதன் பணியாட்கள் போராடவேண்டும். வளையாமல் பயமில்லாமல் வீரத்துடன், போகப்போக அது உனக்கு பழக்கமாகிவிடும். ஏற்றிருப்பதை ஏனோதானோ என்று எடுத்துக்கொள்ளாதே. நாங்கள் பத்திரிகையாளர் மேற்கொள்ளும் எந்தத் தியாகமும் ஐயத்துக்கிடமில்லாமல் அவை எங்கள் சொந்தப் பெருமைகளுக்காக வளரச்சிக்காகச் செய்ப்படுபவையல்ல: அவை உனக்காகச் செய்யப்படுகின்றன. அந்த தியாகங்களுக்கு நீ பொருத்தமா என்பது வேறொரு விடயம். என்னைப்பொறுத்தவரை, கடவுளுக்குத் தெரியும், நான் களைப்படைந்துவிட்டேன்.
ashroffali
//பல பொது மக்களுக்கு தெரியாத முரண் என்னவென்றால் 25 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக மகிந்தவும் நானும் நண்பர்கள். உண்மையில் நான் நினைக்கிறேன் எப்போதும் முதல்பெயரால் அவரை அழைக்கும் வகையில் மிஞ்சி இருக்கும் சிலரில் நானும் இருக்கிறேன். சிங்களத்தில் தெரிந்தவர்களை அழைக்கும் ‘ஒய’ என்பதனையும் அவருடன் கதைக்கும் போது பாவிக்கிறேன். செய்தி எடுகளின் ஆசிரியர்களுக்காக அவர் கூட்டும் தொடர்ச்சியான கூட்டங்களில் நான் பங்கு பற்றுவதில்லை. நாங்கள் இருவரும் சந்திக்காமல் ஒரு மாதம் கூட இருந்ததில்லை. ஏதாவது நண்பர்கள் வீட்டில் அல்லது அதிபரின் வீட்டில் பின்இரவிலாவது சந்தித்துக் கொள்வோம். அங்கே கதைவிட்டு அரசியல் உரையாடி எங்கள் பழைய நாட்கள் பற்றி பகிடிவிட்டுக் கதைத்துக் கொள்வோம்.//
உண்மையிலும் உண்மை. அதிமேதகு ஜனாதிபதியின் அனுதாபச் செய்தியிலும் குறித்த விடயம் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அந்த வகையில் தனது நண்பனைக் கொல்வதற்கு கொன்றவர்களைக் காப்பாற்றுவதற்கு அரசாங்கம் முன் வராது. யார் என்ன சொன்னாலும் மிக விரைவில் உண்மைக் குற்றவாளிகள் சட்டத்தின் முன் நிறுத்தப்படுவார்கள். அது மட்டும் நிச்சயம்.
எப்படியிருந்தாலும் உன்னத இலங்கைத் தேசமொன்றுக்கான கனவுகளை செதுக்கிக் கொண்டிருந்த லசந்த ஒரு ஊடகவியலாளன் மட்டுமல்ல நாட்டுப் பற்றுமிக்கவரும் கூட . இரண்டுக்குமாக இலங்கை மக்களின் மனங்களில் என்றைக்கும் அவர் நினைவு கூரப்படுவார். இலங்கையின் ஊடகத்துறை என்றைக்கும் துணிச்சலுக்கு உதாரணமான ஊடகவியலாளர்களில் ஒருவராக லசந்தவை அடையாளம் காட்டும்.
மேலும் கடந்த ஐக்கிய தேசியக் கட்சி அரசாங்கத்தின் ஊழல்களை வெளிக் கொணர்வதில் லசந்தவின் பங்களிப்பு முக்கியமானது. அந்த வகையில் தருணம் பார்த்து மேற்கொள்ளப்பட்ட பழிவாங்கலாகவும் இது இருக்கலாமல்லவா?
ஆகவே கொலைச்சம்பவம் ஒன்றின் போது நியாயமான காரணங்கள் இன்றி அரசாங்கத்தை விமர்சிப்பதை விடுத்து கொலைக்கான காரணத்தையும் கொலையாளிகளையும் தேடிக் கண்டுபிடிப்பதற்கான முயற்சிகளுக்கு எங்களாலான பங்களிப்புகளையும் வழங்க வேண்டும். அது எங்கள் அனைவரினதும் கடமையும் கூட.
palli
//ஆகவே கொலைச்சம்பவம் ஒன்றின் போது நியாயமான காரணங்கள் இன்றி அரசாங்கத்தை விமர்சிப்பதை விடுத்து கொலைக்கான காரணத்தையும் கொலையாளிகளையும் தேடிக் கண்டுபிடிப்பதற்கான முயற்சிகளுக்கு எங்களாலான பங்களிப்புகளையும் வழங்க வேண்டும். அது எங்கள் அனைவரினதும் கடமையும் கூட.//
நித்திரையாய் இருக்கும் ஒரு குழந்தையை எழுப்பி உனது பெயர் என்ன எனகேட்டால். உடன் பதில் சொல்லாமல் முழிக்கும். ஆனால் அதே குழந்தையிடம் பத்திரிகை ஆசிரியர் லசந்தாவை யார் கொன்றது என கேட்டால் தூக்கத்தில் இருந்தபடியே மகிந்தாதான்(அரசு) என பதில் சொல்லும். தூக்கத்தில் இருக்கும் குழந்தைக்கு தெரிந்த விடயம்கூட சிலருக்கு தெரியவில்லையே
பல்லி.
PRO-TAMIL
/ கொலை செய்தவரை கண்டுபிடியுங்கள்./அஸ்ரப் அலி,
முன்னய பல கொலைகளையும் கண்டுபிடித்துக்கொண்டுதான் இருக்கின்றது உங்கள் சார்ந்த அரசாங்கம் எனநம்புவோமாக. லசந்தவின் கொலையல்லாத அவரது ஆசிரியர் தலையங்கத்திலுள்ள உங்கள் அதிமேதகு மேன்மை தங்கிய அரச அதிபரின் ஊழல்கள்,
1. சுதந்திரத்தின் கரங்களை ஒடுக்குவதற்கு அரசு முதன்மையாக எடுத்திருக்கும் கருவியாக கொலை அமைந்துள்ளது. இப்போது பத்திரிகையாளர்கள், நாளை நீதிபதிகள். இதில் எவருக்கும் முன்னெப்போதையும்விட சிக்கல் அதிகமாயும் தப்பும் வாய்ப்பு குறைவாகவும் உள்ளது
2.சுயமான ஊடகங்கள் கடந்த சில ஆண்டுகளாக தாக்குதலுக்குள்ளாவது அதிகரித்து வருகிறது. இலத்திரனியல் மற்றும் அச்சு ஊடகங்கள் எரிக்கப்பட்டும் குண்டுவீசப்பட்டும் இழுத்துமூடப்பட்டும் மிரட்டப்பட்டும் வருகிறது. எண்ணிலடங்கா பத்திரிகையாளர் நெருக்குதலுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு, மிரட்டப்பட்டு கொல்லப்பட்டுள்ளனர்.
3.அரசிலில் ஈடுபடத் தூண்டினார்கள். எனக்கு விரும்பிய அமைச்சினைக்கூடத் தருமளவிற்குச் சென்றார்கள். வெளிநாட்டு ராசதந்திரிகள், இலங்கையில் பத்திரிகையாளர் எதிர்கொள்ளும் ஆபத்தைக்; கருத்தில் கொண்டு பாதுகாப்பான பயணத்தையும் அவர்கள் நாட்டில் தங்குவதற்கு உரிமையையும் வழங்குவதாகக் கூறினார்கள்
4.வரலாற்றினூடாக இனச்சிக்ககலைப் பார்க்கும் படியும் பயங்கரவாதத் தொலைநோக்கியூடாகப் பாரக்கவேண்டாம் என்றும் சிறிலங்கா அரசை வலியுறுத்தியுள்ளோம். பயங்கரவாத்திற்கு எதிரானபோர் என்ற பெயரில் நடக்கும் அரசுப் பயங்கரவாதம் பற்றியும் நாம் குரல்கொடுத்தோம்;. தனது குடி மக்களின் மீது தொடர்ச்சியாகக் குண்டு மழை பொழியும் உலகின் ஒரேயொரு நாடு சிறிலங்கா என்ற உண்மையை ரகசியமாக்கவும் இல்லை. இந்தப் பார்வைகளுக்காக நாங்கள் காட்டிக்கொடுப்போர் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டோம்.
5.நான் இரு தடவை மிகவும் கொடுமையாகத் தாக்கப்பட்டேன் என்பது அறியப்பட்டதே. மற்றொரு தடவை எனது வீடு எந்திரத்துப்பாக்கிக் குண்டுகளால்; விசிறப்பட்டது. அரசாங்கத்தின் புனித வாக்குறுதிகளைத் தவிர, இந்த தாக்குதல் செய்தவர்கள் பற்றி எவ்வித விசாரணையும் இது வரை இல்லை. தாக்கியவர்கள் இதுவரை கைது செய்யப்படவில்லை. ஒவ்வொரு தாக்குதலும் அரசாங்கத் தூண்டுதலில் நடந்தது என்று எண்ண எனக்கு காரணங்கள் இருந்தன. இறுதியாக நான் கொல்லப்படுகையில் இந்த அரசாங்கம்தான் என்னைக் கொல்லப்போகின்றது.
ஆக லசந்த உயில் எழுதிவைத்துவிட்டு இறந்துள்ளார். மேலுள்ளவற்றுக்கு அஸ்ரப் அலியின் பதில் என்ன? எப்படி இந்த விசாரணையில் உண்மை குற்றவாளியை வெளியில் கொண்டுவருவீர்கள். முன்னய அவரது விசாரணை எந்தளவில் உள்ளது என்பதையும் கேட்டு சொல்லவும்.
rooto
வெகுவிரைவில் நம் அரசு மேற்படி கொலைசூத்திரதாரி யார் என்பதை கண்டு பிடிக்கதான் போகிறது!! அவருக்கு தக்க தண்டனை நீதித்துறைமூலம் கொடுக்கதான் போகிறட்கு!! என்னும் சில நாட்.களில் முல்லைதீவும் அரசிடம் வரும் அப்போது உணர்வீர்கள் இது ஐக்கிய ஜனநாயக சோசலிச குடியரசு என்பதை!! வாழ்க ஜனநாயகம்!!!
palli
//ஜனநாயக சோசலிச குடியரசு என்பதை//
இதுதாண்டா சுகந்திரமா??
rooto
எங்கள் நாட்டுக்கு எதிராக அதாகபட்டது ஐக்கிய ஜனநாயக சோசலிச குடியரசுக்கு எதிராக பயங்கரவாதிகளுடன் செயற்பட்டால் அவர்கள் எங்கள் நீதித்துறைமுன் நிறுத்தபடுவர். இன,மத,மொழி வேறுபாடுகள் இல்லமல் தண்டனை மனிதபிமான அடிப்படையிலும் வழங்கபடும். வாழ்க ஜனநாயகம், வழர்க ஒற்றுமை!!!
ashroffali
லசந்த தனக்கு இரகசிய தகவல்களை வழங்கிய ஒருவரென ஜனாதிபதி தெரிவித்துள்ளார். கரு ஜயசூரிய மீண்டும் ஐக்கிய தேசியக் கட்சிக்குச் செல்லப்போகும் தகவலை மட்டுமன்றி குமார் ரூபசிங்க அமெரிக்கத் தூதரிடம் அந்தரங்கமாகத் தெரிவித்த ஒரு தகவலையும் லசந்த தன்னிடம் தெரிவித்ததாக ஜனாதிபதி குறிப்பிட்டுள்ளார்.
அண்மையில் படுகொலை செய்யப்பட்ட சண்டே லீடர் பத்திரிகையின் பிரதம ஆசிரியர் லசந்த விக்ரமதுங்க, தனக்கு பல்வேறு இரகசிய தகவல்களை வழங்கி வந்ததாக ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஷ நேற்று ஊடக நிறுவனத் தலைவர்கள் மற்றும் ஊடக நிறுவன பிரதிநிதிகளுடன் நடைபெற்ற சந்திப்பின்போது வெளியிட்டுள்ளார்.
இவ்வாறு அண்மையில் தமக்கு வழங்கிய முக்கிய இரண்டு தகவல்கள் குறித்து தாம் அம்பலப்படுத்த உள்ளதாக அவர் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
முதலாவது சந்தர்ப்பமாக கரு ஜயசூரிய அரசாங்கத்தில் இருந்து விலகி மீண்டும் ஐக்கிய தேசிய கட்சியில் இணைந்துகொள்ளப் போவதாக லசந்த தன்னிடம் கூறியதாகவும், கரு ஜயசூரிய அரசாங்கத்தில் இருந்து விலகப் போவதாக தான் அமைச்சரவையில் கூறியபோது எவரும் அதனை நம்பவில்லை எனவும் லசந்த விக்ரமதுங்கவே இதனைக் கூறினார். தான் உறுதியாக தெரிவித்ததும் அமைச்சரவையில் உள்ளவர்கள் ஆச்சரியமடைந்தனர் எனவும் ஜனாதிபதி குறிப்பிட்டுள்ளார்.
அத்துடன் ஜானக பெரேராவின் கொலை தொடர்பில் குமார் ஷரூபசிங்க, அமெரிக்க தூதுவருக்கு தெரிவித்த விடயங்கள் அடங்கிய ஒலிநாடா ஜனாதிபதியிடம் கிடைத்துள்ளது.
இது குறித்து ஜனாதிபதி குமார் ரூபசிங்கவிடம் கேட்டுள்ளதுடன் அந்த ஒலிநாடாவை கேட்குமாறு ஜனாதிபதி குமார் ரூபசிங்க கேட்கும்படி செய்துள்ளார். அதனை கேட்ட குமார் ரூபசிங்க ஆச்சரியமடைந்தாகவும் தான் அவ்வாறு தெரிவித்தது உண்மையே, அது தவறான விடயம் அல்ல எனவும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
தான் இதனை தனது அலுவலகத்தில் ஒரு நபருடன் மாத்திரமே பேசியிருந்ததாகவும், இந்த ஒலிநாடாவை லசந்தவா உங்களுக்கு தந்தார் என குமார் ரூபசிங்க கேட்டதும், லசந்த தனக்கு பல தகவல்களை வழங்கியுள்ளதாக தான் குமாரிடம் கூறியதாகவும் ஜனாதிபதி தெரிவித்துள்ளார்.