அகதிகளுக்கு போதிய மலசலகூட வசதி வழங்காததற்கு ஐ.நா.வே பொறுப்பு – அமைச்சர் ரிசாட் பதியுதீன்

1990 ல் வடக்கிலிருந்து புலிகளால் விரட்டியடிக்கப்பட்ட முஸ்லிம் மக்கள் கல்பிட்டி, புத்தளம் போன்ற பகுதிகளில் அகதிகளாகக் குடியேறியபோது அவர்களை எட்டியும் பார்க்காத ஐ.நாவுக்கு, இன்றுமட்டுமென்ன அகதிகள் மட்டில் புதியதொரு அக்கறை. ஏன் அந்த மக்கள் மனிதர்களில்லையா, அல்லது அகதிகளேயில்லையா? ஐ.நாவின் இம்மாபெரும் தவறை முஸ்லிம் மக்கள் என்றுமே மறக்கமாட்டார்கள். மறக்கவும் கூடாது.

மாயா
நீங்கள் கூறியவை அனைத்தும் உண்மை. உதவி செய்கின்றோம் என்ற போர்வையில் இவர்கள் செய்யும் அட்டகாசங்கள் தான் அதிகம்.

அன்று எம் படிப்புக்கு உலைவைத்தார் இவர் கொப்பன். இவர் மலவாயிலுக்கே உலை வைப்பார் போல் இருக்கிறது.

இல்லை பல்லி. உலக நாடுகள் பல மில்லியன் பணத்தை செஞ்சிலுவைச் சங்கம் மற்றும் ஐநாவுக்கே கொடுத்துள்ளது. அவர்கள் அதைக் கொண்டு டென்ட் வாங்கிக் கொடுப்பதோடும் , மருந்துகள் கொடுப்பதோடும் சரி. தேவையானதும் நிரந்தரமானவற்றையும் செய்வதில்லை.

இவை நிரந்தர விடிவல்ல. அரசு தமது செலவுகளை நிரந்தர வேலைத் திட்டங்களுக்கு பயன்படுத்துகிறது. அங்கு தொடர்ந்தும் பிரச்சனை இருந்தால்தான் இந்த உதவி நிறுவனங்களுக்கு உலக நாடுகளிடமிருந்து பணம் வரும். இவர்கள் பேசுவது அதிகம். செய்வது மிகக் குறைவு. போகும் நாடுகளில் பிரச்சனைகள் இருந்தால் மட்டுமே இவர்களுக்கு வேலையிருக்கும்.

நான் சுனாமி காலத்தில் ஐரோப்பிய உதவி நிறுவனங்கள் சிலவற்றுடன் வேலை செய்தேன். அப்போது பார்த்த விடயங்களின் போது இவர்களது உண்மையான முகங்கள் புரிந்தன. ஐரோப்பாவிலிருந்து (சுவிஸ்-ஜெர்மன்-டென்மார்க் )சென்ற ஒரு நிறுவனம் செய்த பணியில் 5 சதவீதம் கூட செஞ்சிலுவைச் சங்கம் செய்யவில்லை. அவை வாகனத்தில் கொடியோடு சென்று மதிப்பீடு செய்து கொண்டிருந்தது. சில நிறுவனங்கள் தமக்கு வசதியான இடங்களில் பணிபுரிய அடிபட்டார்கள். சிலர் ஒரேயிடத்தில் ஒன்றுமே செய்யாது விவாதித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். கிளின்டன் வரும் போதுதான் அனைவரையும் காணமுடிந்தது. அதன் பின்னர் உண்மையான சேவை மனப்பான்மை கொண்டோரை மட்டுமே காண முடிந்தது. பெரும்பாலான உதவி நிறுவனங்கள் பொய்யானவை. அவை ஆசியாவில் செய்வது ஊதியத்துடன் கூடிய பொழுது போக்கு உல்லாசம். நான் இவர்களுடன் வேலை செய்துள்ளேன். எனவே எனக்கு இவர்கள் குறித்து ஓரளவு தெரியும். இலங்கையில் உள்ளவர்களுக்கு வெள்ளைகள் என்றால் தெய்வங்கள். கடவுள் எப்படியோ அப்படித்தான் இவர்களும். அடுத்தவன் அல்லல்படுவதை கேட்பதில் அலாதிப் பிரியம். கேட்பார்கள் ஒன்றும் செய்ய மாட்டார்கள். ஒருசிலர் மட்டும் மிக மிக நேர்மையானவர்கள்.

என்னால் மறக்க முடியாத நிகழ்வுகள் சில:

1. சுனாமி காலத்தில் வந்த அமெரிக்க இராணுவம் உதவிப்பணிகள் செய்து கொண்டிருந்தனர். பாதிக்கப்பட்ட மக்களோ அவர்கள் வேலை செய்வதைப் பார்த்துக் கொண்டு மப்பில் இருந்தனர். ஒரு அமெரிக்க இராணுவ வீரன் கேட்டான் ” நண்பா ,இது அவங்க நாடா இல்லை எங்கட நாடா என்று சொல்” என்றான். ஏன்? என்றேன். ” இல்லை, நாங்கள் குப்பை அள்ளிக் கொண்டும், அவர்களுக்கு வீடுகளைக் கட்டிக் கொண்டும் இருக்கிறோம். அவங்களைப் பாரு, நாங்க வேலை செய்யிறதை பார்த்துக் கொண்டும் மது அருந்திக் கொண்டும் இருக்கிறார்களே? ” என்றான். என்னால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை.

2. ஜேர்மனியிலிருந்து ஒரு மெடிக்கல்கெல்ப் எனும் பெயரில் ஒரு குழு வந்திருந்தது. மோட்டார் சைக்கிள்களில் மருத்துவ உதவி என கொடிகளோடு ஓடித் திரிந்தார்கள். என்னோடு இருந்த ஜெர்மன் டொக்டர் ஒருவன் சொன்னான். ” இவங்களைப் பார்த்தால் மருத்துவ குழுவாக தெரியவில்லை. எதுக்கும் கதைச்சுப் பார்ப்போம்” என்றான். கதைத்ததில் அவர்கள் அனைவரும் ஜெர்மனியின் ஒரு பகுதியில் உள்ள அம்பியுலன்ஸ் டிரைவர்கள் என்று தெரிய வந்தது. நல்ல விடுதிகளில் தங்கி கொடியோடு மோட்டார்சைக்கிள்களில் பவனி வந்தார்களே தவிர ஒரு உதவியும் அவர்கள் செய்யவில்லை.

3. இத்தாலிக்கும் சுவிஸுக்கும் இடைப்பட்ட பகுதியில் இருந்த ரெஸ்ரோரன்ட் ஒன்றுக்கு எதிர்பாராமல் போகக் கிடைத்த போது அங்கே சுனாமி காலத்தில் நாங்கள் பணிபுரிந்த புகைப்படங்கள் வரவேற்பு அறையில் இருந்தது. “எங்கிருந்து இப்படங்கள் கிடைத்தது?” என அதன் முகாமையாளரிடம் கேட்ட போது அவர் சொன்னவை என்னை திகைக்கவைத்தது. “நாங்கள் இங்கு சேர்த்த பணத்தில் அங்கு செய்த சேவை” என்றாரே பார்க்கலாம். நான் ” நீங்கள் நல்லா ஏமாற்றிப் பிழைக்கிறீர்கள். அங்கே நாங்கள்தான் பணி செய்தோம். படத்தில் நானும் இருக்கிறேன். கவனித்தீர்களா?” என்றேன். அவர் பேசவேயில்லை. நான் வெறுத்துப் போய் வெளியேறினேன்.

தமிழர்கள் மட்டும் கிரிமினல்கள் இல்லை. வெள்ளைகளும்தான். அவர்களை நம்பி பலர் வீதிகளில் இறங்கியிருப்பது வேதனையானது. இப்படியான போலிகளை மகிந்த அரசு நல்லாவே நாறடிக்குது. அவர்களை நம்மில் எத்தனை பேருக்கு தெரியுமோ?

சந்தானம் , நீங்கள் சுனாமி காலத்தில் அங்கு வேலை செய்திருந்தால் உண்மை தெரியும். புலிகளது பகுதிகளுக்கு நானும் போனேன். சில பகுதிகளுக்கு உதவி நிறுவனங்கள் போவதற்கு தடை விதித்திருந்தார்கள். அது அவர்களது பாதுகாப்பு கருதியதாக நாமும் உணர்ந்தோம். அப்போது அது சரியாகப்பட்டது.

ஆனால் , உதவிகளை அவர்கள் பெற்று அவர்களாகவே வழங்க வேண்டும் என இருந்தார்கள். அதற்கு காரணம் புலிகளே அந்த மக்களுக்கு உதவுவதான எண்ணத்தை மக்கள் மனதில் ஏற்படுத்துவதே நோக்கமாக இருந்தது. TRO அப்போது கடுமையாக வேலை செய்தது. அதை நான் பார்த்தேன். ஏன் புலிகளும் இராணுவமும் கூட இணைந்து அம்பாறை மட்டக்களப்பு பகுதிகளில் பணி செய்ததே. அதைப் பார்த்து இனி ஒரு ஒற்றுமை வரும் என எண்ணினோம்.

நான் புலி எதிர்ப்பாளன் அல்ல. அவர்கள் செய்த நல்லதை நாம் போற்ற வேண்டும். தவறுகளை மட்டுமே திட்ட வேண்டும். புலிகள் அழிந்த பின் அவர்களை ஏறி மிதிப்பது போல அவர்கள் செய்தது அனைத்தும் தவறு என்பதை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது.

சுனாமி காலத்து உதவி நிறுவனங்கள் மற்றும் அரசு குறித்து என்னிடம் ஒளிப்பதிவில் இருக்கிறது. தேவையெனில் ஒலிவடிவத்தில் பணிபுரிந்த உதவி நிறுவனத்தினர் கதைப்பதை இணைக்கலாம்.

மாயா உங்களுடன் மல்லு கட்ட பல்லிக்கு தற்ப்போது நேரம் இல்லை; இருக்கும் போது விபரமாக எழுதுகிறேன்; ஆனால் தாங்கள் மகிந்தாவையும், கருனாவையும் பாதுகாக்க அல்லது அவர்களுக்காய் வாதம் செய்ய படும் கஸ்ற்றத்தில் எம்மினத்துக்கு சற்றேனும் பாடு படுங்கள்; ஒரே வரியில் இப்போதைக்கு இதை முடிக்கிறேன்; எம் மீது உடம்பு பூரா சேறு வைத்து கொண்டு பக்கத்து வீட்டுகாரன் பல்லில் காவு உள்ளது என்பதுதான் உங்கள் பின்னோட்டம் மட்டுல்மல்ல எண்ணமும் கூட;